Een meeslepende mix van liefde, spanning en geheimen.

Met Makutu – Tommy sleept Dominique De Bruyne de lezer mee naar het Engelse kuststadje Cromer in de jaren zeventig, waar de geur van zee en roestige motoren de sfeer meteen bepalen. Het boek opent met de komst van de mysterieuze motorrijder Thomas, en vanaf dat moment voelt de lezer dat de rust in het stadje onomkeerbaar is verstoord.

De kracht van dit verhaal zit in de subtiele spanningsopbouw. De Bruyne zet de bewoners van Cromer neer als een gemeenschap die schijnbaar eenvoudig en gesloten is, maar waar onder de oppervlakte oud zeer en verborgen verlangens borrelen. Tegen die achtergrond wordt de relatie tussen Thomas en Abigail prachtig uitgewerkt: breekbaar, teder en toch gedoemd om in de schaduw te staan van geheimen en manipulatie. Vooral de rol van Abigail’s blinde moeder is indrukwekkend beschreven; ze is tegelijk hulpbehoevend en dominant, wat een beklemmende dynamiek creëert in het huis waar Thomas zijn toevlucht vindt.

De roman leest als een mix van psychologisch drama en gotische roman. Er is steeds een sluimerende dreiging aanwezig, alsof elk hoofdstuk kan uitmonden in een tragedie. De Bruyne schrijft beeldend en filmisch, waardoor je de mist boven de kliffen en het dreunen van Thomas’ motor bijna zelf ervaart.

Makutu – Tommy is geen rechtlijnige liefdesroman, maar een gelaagd verhaal over verlangen, macht en de schaduw van het verleden. Het eindigt met een beklemmende vraag: kan liefde echt overleven als er te veel spoken meespelen? Voor lezers die houden van sfeervolle spanning, intrigerende personages en een vleug duistere romantiek is dit boek een absolute aanrader.