Waar hoor ik werkelijk thuis.

In Rahilha’s geheimen verweeft Judit Neurink het persoonlijke met het politieke op een manier die tegelijk ontroerend en onrustbarend is. Wat begint als het verhaal van een jonge vrouw op de vlucht voor moslimextremisme, ontvouwt zich tot een veel dieper onderzoek naar identiteit, erfgoed en de sporen van trauma die generaties overstijgen.

Zara, die Koerdistan ontvlucht om haar Joodse wortels in Israël te omarmen, belandt opnieuw in een wereld van geweld en morele ambiguïteit. Neurink schetst geen zwart-witbeeld van slachtofferschap of schuld, maar toont juist hoe ingewikkeld het is om ergens thuis te horen wanneer je geschiedenis uit verschillende – soms botsende – werelden bestaat.

De verschijning van de zwarte kat, die de stem van Zara’s overleden grootmoeder Rahila draagt, vormt het magisch-realistische hart van het verhaal. Het dier is tegelijk gids, herinnering en geweten. Via deze mystieke tussenfiguur ontrafelt Zara het web van verzwegen waarheden dat haar familie al generaties in zijn greep houdt.

Neurinks taal is helder maar geladen – elke zin draagt de sporen van journalistieke precisie én literaire gevoeligheid. De wisseling tussen heden en verleden, tussen Israël en Koerdistan, maakt het verhaal gelaagd zonder ooit zijn emotionele kern te verliezen.

Wat Rahilha’s geheimen zo bijzonder maakt, is dat het niet alleen over afkomst gaat, maar over toebehoren – over de vraag of een mens zijn identiteit zelf kan kiezen, of dat die altijd wordt bepaald door de verhalen van wie vóór hem kwamen.

Een roman die blijft nazinderen, als de fluistering van een grootmoeder in de nacht.
Een indrukwekkend en empathisch boek over identiteit, erfenis en de veerkracht van vrouwen in de schaduw van oorlog.