Lezersrecensie
Spatleuk en spatgrappig!!!
‘Dus jij wordt nooit boos?’ Tante zegt het niet eens heel hard, maar het was al zo lang stil dat haar vraag toch op me afbuldert als een lawine. ‘Eeee’, pruttel ik alsof ik mijn rijtje verhuisdozen aan het voorlezen ben. ‘Nee.’
‘Wat is er mis met je, dan?’
‘Boos worden lost toch niks op?’
‘Hmpf!’
De ouders van Elena besluiten te verhuizen naar een ander dorp, waar ze een fietswinkel gaan beginnen. Voor Elena zit er niets anders op dan mee te gaan. Ze baalt als een stekker, weg uit haar vertrouwde omgeving, maar ook weg bij haar beste vriendin Jenny. En als dank voor haar meegaandheid, wordt ze ook nog eens elke dag gedumpt bij haar tante Nannie, omdat haar ouders druk zijn met klussen. Toch blijken de bezoekjes aan haar tante leuker dan gedacht. Haar buurman heeft namelijk iets wat van tante Nannie is en Elena en haar tante gaan hun best doen dat terug te krijgen, ook al moeten ze hiervoor de regels overtreden. Ondertussen blijft Elena hangen aan haar vriendin Jenny, maar is dat wel wederzijds? Is de vriendschap wel echt zo hecht?
Het was alles behalve rot om dit boek te lezen. De ouders van Elena zijn ontzettend enthousiast om aan hun nieuwe avontuur te beginnen. Ze doen de hele tijd uitspraken als: spatspannend, spatinteressant en spatleuk. Het zijn ouders die ‘niet aan boos zijn doen’, dat levert immers alleen maar meer boosheid op (de leerkracht in mij herkent zulke ouders meteen ). Elena heeft zichzelf de afgelopen tijd veel gekrabt. In het boek staan veel flashbacks en die gaan over Elena haar tijd met Jenny. Naarmate het verhaal vordert, vraag je je af of Jenny wel zo’n goede vriendin is voor Elena.
En waar het in het begin lijkt alsof Elena opgescheept met haar tante zit, blijkt al snel dat de twee het prima met elkaar kunnen vinden. Ze blijken namelijk best wel wat van elkaar te kunnen leren. En als ze samen de strijd aangaan met de buurman doet Elena dingen die ze nog nooit heeft gedaan.
Een tof boek om deze zomer van te genieten. Zo eentje die je uitleest en waarvan je denkt: geef mij maar meer!
‘Wat is er mis met je, dan?’
‘Boos worden lost toch niks op?’
‘Hmpf!’
De ouders van Elena besluiten te verhuizen naar een ander dorp, waar ze een fietswinkel gaan beginnen. Voor Elena zit er niets anders op dan mee te gaan. Ze baalt als een stekker, weg uit haar vertrouwde omgeving, maar ook weg bij haar beste vriendin Jenny. En als dank voor haar meegaandheid, wordt ze ook nog eens elke dag gedumpt bij haar tante Nannie, omdat haar ouders druk zijn met klussen. Toch blijken de bezoekjes aan haar tante leuker dan gedacht. Haar buurman heeft namelijk iets wat van tante Nannie is en Elena en haar tante gaan hun best doen dat terug te krijgen, ook al moeten ze hiervoor de regels overtreden. Ondertussen blijft Elena hangen aan haar vriendin Jenny, maar is dat wel wederzijds? Is de vriendschap wel echt zo hecht?
Het was alles behalve rot om dit boek te lezen. De ouders van Elena zijn ontzettend enthousiast om aan hun nieuwe avontuur te beginnen. Ze doen de hele tijd uitspraken als: spatspannend, spatinteressant en spatleuk. Het zijn ouders die ‘niet aan boos zijn doen’, dat levert immers alleen maar meer boosheid op (de leerkracht in mij herkent zulke ouders meteen ). Elena heeft zichzelf de afgelopen tijd veel gekrabt. In het boek staan veel flashbacks en die gaan over Elena haar tijd met Jenny. Naarmate het verhaal vordert, vraag je je af of Jenny wel zo’n goede vriendin is voor Elena.
En waar het in het begin lijkt alsof Elena opgescheept met haar tante zit, blijkt al snel dat de twee het prima met elkaar kunnen vinden. Ze blijken namelijk best wel wat van elkaar te kunnen leren. En als ze samen de strijd aangaan met de buurman doet Elena dingen die ze nog nooit heeft gedaan.
Een tof boek om deze zomer van te genieten. Zo eentje die je uitleest en waarvan je denkt: geef mij maar meer!
1
Reageer op deze recensie