Lezersrecensie
Een origineel en actueel verhaal
'De wereld was niet opgehouden met mooi zijn. Daar had hij helemaal geen mensen voor nodig. Misschien was het zelfs makkelijker voor de wereld om mooi te zijn zonder mensen.'
We lazen allebei ‘Albatros’, het nieuwe boek van Yorick Goldewijk.
Wat als je op een dag wakker wordt en je moeder ineens in een hert is veranderd? En dat niet alleen… ook je vader, je buurman, iedereen is veranderd in een dier! Het overkomt Abel. Als hij op zoek gaat naar andere overgebleven mensen, stuit hij op de twee jaar oudere Kat. Eén probleem; zij is een noorderling. En al zolang Abel leeft, veel langer zelfs, zijn zij (het zuiden) in oorlog met hen. Lukt het om deze haat aan de kant te zetten en samen op pad te gaan om Mariposa te bereiken? Is Abels wens om andere mensen te vinden en Kats droom om de zee te zien groter dan de strijd tussen zuid en noord?
Albatros is een verhaal dat je even moet laten bezinken, waar je de tijd voor moet nemen. De taal is rijk, de zinnen zijn prachtig, de eenzaamheid van Abel voel je door de pagina’s heen. Yorick beschrijft dit zo mooi en filmisch. Tijdens het lezen zie je alles voor je ogen gebeuren. En je vraagt je toch ook af: In welk dier zou ik veranderen? Sowieso zou Meta veranderen in een kat, want de hele dag liggen, dat lijkt haar wel wat. En Marjolein zou, als ze mocht kiezen, een olifant willen zijn. Het zijn haar lievelingsdieren en ze zou zo graag eens in een porseleinkast willen rond stampen. Maar wat ga je doen als je bijna helemaal alleen op de wereld blijkt te zijn?
Het is een ontzettend origineel en tegelijkertijd actueel verhaal, maar daarentegen in onze ogen (en de tijd zal het leren) ook een tijdloos verhaal. Een verhaal dat over vele jaren nog steeds gelezen zal worden. Een klassieker in de dop. Het verhaal is opgebouwd uit drie delen en het laatste deel maakte het boek voor ons helemaal af. We kunnen er niet te veel over zeggen zonder spoilers te geven, maar dit was toch wel de kers op de taart.
De omslag van Martijn van der Linden past perfect bij het verhaal. Hij weet de sfeer goed neer te zetten. Mocht je het verhaal nou helemaal niets vinden dan kun je je altijd nog vergapen aan de voorkant.
'Het was het einde van de wereld en zij reden er gewoon doorheen op hun scooter.'
We lazen allebei ‘Albatros’, het nieuwe boek van Yorick Goldewijk.
Wat als je op een dag wakker wordt en je moeder ineens in een hert is veranderd? En dat niet alleen… ook je vader, je buurman, iedereen is veranderd in een dier! Het overkomt Abel. Als hij op zoek gaat naar andere overgebleven mensen, stuit hij op de twee jaar oudere Kat. Eén probleem; zij is een noorderling. En al zolang Abel leeft, veel langer zelfs, zijn zij (het zuiden) in oorlog met hen. Lukt het om deze haat aan de kant te zetten en samen op pad te gaan om Mariposa te bereiken? Is Abels wens om andere mensen te vinden en Kats droom om de zee te zien groter dan de strijd tussen zuid en noord?
Albatros is een verhaal dat je even moet laten bezinken, waar je de tijd voor moet nemen. De taal is rijk, de zinnen zijn prachtig, de eenzaamheid van Abel voel je door de pagina’s heen. Yorick beschrijft dit zo mooi en filmisch. Tijdens het lezen zie je alles voor je ogen gebeuren. En je vraagt je toch ook af: In welk dier zou ik veranderen? Sowieso zou Meta veranderen in een kat, want de hele dag liggen, dat lijkt haar wel wat. En Marjolein zou, als ze mocht kiezen, een olifant willen zijn. Het zijn haar lievelingsdieren en ze zou zo graag eens in een porseleinkast willen rond stampen. Maar wat ga je doen als je bijna helemaal alleen op de wereld blijkt te zijn?
Het is een ontzettend origineel en tegelijkertijd actueel verhaal, maar daarentegen in onze ogen (en de tijd zal het leren) ook een tijdloos verhaal. Een verhaal dat over vele jaren nog steeds gelezen zal worden. Een klassieker in de dop. Het verhaal is opgebouwd uit drie delen en het laatste deel maakte het boek voor ons helemaal af. We kunnen er niet te veel over zeggen zonder spoilers te geven, maar dit was toch wel de kers op de taart.
De omslag van Martijn van der Linden past perfect bij het verhaal. Hij weet de sfeer goed neer te zetten. Mocht je het verhaal nou helemaal niets vinden dan kun je je altijd nog vergapen aan de voorkant.
'Het was het einde van de wereld en zij reden er gewoon doorheen op hun scooter.'
1
Reageer op deze recensie
