Dit boek zou verplicht moeten worden op school. Een ware eyeopener!

Voor in het boek staat een hier heel toepasselijke quote van James Baldwin:
"History is not the past,
it is the present.
We carry our history with us.
We are our history."

Dit verhaal is gebaseerd op historische bronnen.
Er is zoveel wat ik nog niet wist over onze bevrijders in de Tweede Wereldoorlog! Reden daarvoor is dat niemand op school of thuis het er ooit met me over gehad heeft.
Ik wist natuurlijk wel over onze Amerikaanse, Canadese en Engelse bevrijders, maar dat zoveel (een tiende) van de de Amerikaanse soldaten een Afro-Amerikaanse afkomst had was mij niet bekend.

Het boek begint met de verhaallijn van Frances. Zij is de kleindochter van Franklin en Liesbeth en heeft heel haar leven niet het naadje van de kous geweten. Zelfs in haar geboortestreek wordt aan haar gevraagd waar ze écht vandaan komt.
Toen ze achttien was werd ze door de ouders van haar vriendje haar zijn allochtone vriendinnetje genoemd. Haar vader gaf haar een cadeau om haar te troosten; het was een medaillon met daarin twee foto's: één van haar oma Liesbeth en de andere van haar opa Franklin, een Amerikaanse bevrijder.

In de wisselende verhaallijnen van Frances, Frank (de vader van Liesbeth), Liesbeth, Franklin, Theo (de Heeroom van Frank) en Harriet (een Amerikaanse tante van Frances) lezen we hoe het hen allen is vergaan tijdens en na de oorlog. Brieven werden bewust achtergehouden en soldaten werden zomaar overgeplaatst omdat dat gemakkelijker was.

Ik las ook over Gerritje, een jong meisje van een jaar of zestien met heel kort haar dat zwanger was van een Afro-Amerikaanse soldaat:
"Ik dacht eerst dat ze was ontluisd, maar het zat anders."

Hier en daar schaamde ik me dat ik een Nederlandse ben. Tot voor kort dacht ik dat wij (Nederlanders) ons niet hoefden te schamen over die tijd. Maar over wat hetgeen gebeurd is met de Afro-Amerikaanse bevrijders, hun geliefden en hun nakomelingen moeten we echt even nadenken!

"Ik weet wel dat jullie over mij fluisteren: 'die ongehuwde moeder met een kind van een zwarte soldaat!' Maar we weten allebei dat ook die soldaten ons hebben bevrijd en ons te eten hebben gegeven toen we honger leden! En nu is mijn kind te min?"

Deze prachtig vormgegeven graphic novel is gedeeltelijk in het Engels omdat in die gedeelten de gedachten beschreven worden van een Engelstalig persoon.

Wat heel leuk was om te ontdekken: ik kwam tijdens het lezen een aantal bladzijden tegen die ik werkelijk open moest snijden om te ontdekken wat ze voor me verborgen hielden door deze Japanse bindwijze! Hier vond ik afbeeldingen die als extra informatie dienden bij het verhaal.

Ik heb FRANKLIN: Een Nederlands bevrijdingsverhaal graag gelezen, ook omdat het een ware eyeopener voor me was!