Plotselinge veranderingen en onbuigzame geesten

“De klokken hingen veilig in de toren tot het jaar 1880, toen ze, en met hen het dorp, het slachtoffer werden van plotselinge veranderingen en onbuigzame geesten.”

Regelmatig kreeg ik bij het lezen van De Zusterklokken hetzelfde gevoel als bij Charles’ Dickens ghost story uit 1843 A Christmas Carol in Prose. Het verhaal speelt zich ook af in het domein van de geest. Die van het verleden, heden en toekomst en in het 1880 van een afgelegen Noors boerengebied. Net als Scrooge wordt er hier een les in naastenliefde en het geloof geleerd. Het toneel is armoe, hard leven, kou en sterven.

Lars Mytting neemt de lezer mee op reis via de nieuwe dominee Kai Schweigaard naar een vergeten en achtergebleven dorp Butangen in de winter van 1880. De Duitse architect-student Gerhard Schönauer uit Dresden volgt snel. De staafkerk met De zusterklokken is de inzet waardoor Butangen de toekomst in gesleurd wordt. Astrid Hekne betaalt in dit verhaal de prijs door haar afkomst. Ze is een boerendochter van een voornaam geslacht. Haar bet-bet-bet-overgrootmoeder was haar naamgenoot. Deze voormoeder Astrid overleefde de bevalling van haar vergroeide tweelingdochters niet. Toen ook de meisjes stierven liet haar voorvader uit groot verdriet en ter nagedachtenis aan zijn beminde gezin twee enorme zusterklokken maken voor de staafkerk van het dorp Butangen. Tijdens het smelten gooide hij al het boerenfamilie-kapitaal aan zilver in de gietvorm, waardoor hij de generaties daarna in de armoe stortte. Niet alleen in naam maar ook tijdens haar leven raakte de Astrid Hekne van 1880 verweven met de legende van de zusterklokken toen de nieuwe dominee door zijn aspiraties nieuwe tijden inluidde.

Ik vond dit verhaal een klassieker en dankzij de steengoeie vertaalster Paula Stevens heb ik een nieuwe auteur naar mijn hart ontdekt. Wat kan deze man prachtig en sprookjesachtig mooi over hele existentiële en filosofische ervaringen schrijven!