Eindeloos eb en vloed en eb en ... eindeloos een lach en een traan en een....

Door toeval ben ik in aanraking gekomen met Jenny Colgan’s boeken over het kleine afgezonderde eiland Mure in Schotland. De titel slaat op de naam van het strand van Mure, Het Eindeloze Strand, waarop diverse ontmoetingen, feesten, ontboezemingen en misverstanden plaatsvinden maar ook eenzame weemoed. Dat is dit boek wel in een notendop.

Ik heb de Schotse cultuur leren kennen dankzij de reizigers-serie van Diana Gabaldon. Ik heb dankzij haar leren houden van de Schotten met hun droge humor over hun eigen tragiek en rotsvaste trouw aan hun clan-leden. Deze Schot vind ik terug in de boeken van Jenny Colgan. Was het eerste deel, van wat nu een serie van al weer drie delen over de inwoners van Mure blijkt te zijn, nog redelijk luchtig qua lach en traan. In dit deel durft Jenny je helemaal kopje onder te duwen in de ijskoude Atlantische Oceaan rond Mure. Maar je verdrinkt niet in al de tragische gebeurtenissen van het boek, omdat er op Mure iedereen er voor iedereen is. Eenmaal bewoner op Mure, altijd in het hart van Mure gesloten. Dat geldt ook voor mij.
Dit zal niet het laatste boek zijn, dat ik van haar hand lees. Als jij ook besluit je in de wereld van Jenny onder te dompelen, zou ik haar boeken wel chronologisch en achter elkaar lezen om er het meest van te genieten. Dus eerst Café Zon & Zee, dan Een verre kust, tot slot dit deel.