In het oog van de dood groeit leven

Inspirerend verhaal over veerkracht, liefde, eenzaamheid en afscheid. Dit boek levert een origineel verhaal op over de positieve gevolgen van het ‘loslaten’ van opgelopen hartenpijn. In de dalen van het leven wordt er aangenomen dat je je onmiddellijk beter voelt als je maar je verdriet loslaat. Vaak verbergen de mensen hun verdriet om in de maatschappij sociaal te kunnen blijven functioneren. Maar hoe dan als dit loslaten je uiteindelijk niet lukt?
Dit meer tragische dan komische verhaal haalt het beste in je naar boven. Warmte en medemenselijkheid is wat we elkaar te geven hebben. Een saamhorigheidsgevoel, ook los gezien van collegialiteit, vriendschap of een familiaire verbintenis. Eenzaamheid zit van binnen bij ons allemaal en menselijk contact kan net het zetje zijn om het ‘iets’ naar boven te halen om voor te leven. Zeker geen somber boek of een hoog heilig boontjes gehalte ‘errug hè?!’. Gewoon een prachtig requiem in woorden voor hen die overleden zijn.

“En, momenteel, is waar ik werkelijk behoefte aan heb - hoe hard het ook is om te horen - een begripvolle vriend met zijn hart op de juiste plaats, die er is om me te steunen. Iemand die eerlijk is, iemand de ik kan vertrouwen.”