Ontploeter door ... elke dag de vruchten van je leven te plukken (carpe diem)

“Overhaast je reis in geen geval.
‘t Is beter dat die vele jaren duurt
Ithaca gaf je de mooie reis.
Was het er niet, dan was je nooit vertrokken,
verder heeft het je niets te bieden.”
In dit boek geciteerde dichter Kaváfis

Annemiek Leclaire noemt zichzelf een nieuwbouwmens. Een mooi ideaal voor de mens van nu en ze bundelde haar ervaringen voor de lezers in een soort ‘vangnet voor tegenslagen’: “Het levert in dit boek een caleidoscopisch patroon aan thema’s op, dat door de volgorde toch een duidelijke rode lijn heeft.” Pragmatisch gezien doet ze meer in dit boek dan een vangnet bieden. Ze zorgt voor een veilige bedding en haar adviezen zijn onderbouwd en werken kalmerend op het gejaagde gemoed. Als geen ander weet ze, dat het leven zelf als een verhaal vol plotwendingen en cliffhangers zit. Wendbaar blijven en focus houden is een schone kunst in een kakofonische wereld, waarin je van oudsher opgevoed bent om aan te confirmeren om erbij te mogen horen. Heel liefdevol en warm neemt ze je in dit boek aan de hand en moedigt ze je aan om vooral de moed op te brengen om je eigen weg te gaan. De beloning is net zo groot als de prijs die je onwillekeurig (of beter willens en wetens) betaalt.

Om je te helpen start elk hoofdstuk met één titel en twee subtitels, waardoor je naderhand gemakkelijk kunt terugvinden welk thema op dat moment het best past om te komen tot ‘meer leven en minder moeten’.
Zoals bijvoorbeeld de titel van hoofdstuk 11: “Go with the flow”. De titel is een motto. Onder deze titel staat de titel van het recept hoe je zo’n motto nu kunt waarmaken. In dit hoofdstuk luidt die: “Hoe je voluit kunt leven”. En onder deze subtitel staat dan uiteindelijk waar het hoofdstuk specifiek over gaat: “Over de radicale lust van je vrijheid”.
Dat is heel handig voor de lezer om zowel de rode draad van dit boek te kunnen blijven volgen als te kunnen oefenen in het ontploeteren en je eigen leven te leren leven. Daar is Annemiek naar mijn idee goed in geslaagd. Dit soort non-fictie boeken kunnen namelijk gauw ontaarden in een bundel op zichzelf staande verhalen, waardoor de strekking wat de schrijver wil brengen uiteindelijk niet blijft hangen en je door al die welwillende wijsheden je door de bomen het hele bos niet meer ziet zitten. En dat zou zonde zijn, want van al dat moeten blust veel van je levensenergie uit.
Alsof al deze hoofdstukken nog niet duidelijk genoeg zijn om je in het zadel van je eigen leven te helpen geeft Annemiek nog een toegift in de vorm van twee onvermelde hoofdstukken: ‘Conclusie’ en ‘En ook, ontploetertips voor mijn kinderen’ (heel handig als je zelf nog in de kinderschoenen staat qua ontploeteren). Fijn non-fictie boek!