Lezersrecensie
een betoverende avond
Meg is een ondernemende vrouw met pit en doelen. Ze gaat voor alles en iedereen. Maar soms is niet iedereen mee en keert zich dat tegen haar.
Haar moeder Louise, die in het oude en karakteristieke hotel in Dorset verblijft weet dit en stimuleert juist erg dat gepassioneerde van haar dochter. De huidige kok Geoff, kan hier echt niet mee om en vertrekt op een cruciaal moment. Wat voor Meg een opluchting lijkt , om alleen de keuken te kunnen runnen, krijgt toch een andere wending en invulling met de entree van Justin. Justin laat de kaas niet van zijn brood eten als zoon van de eigenaar en kijkt mee over de schouder van Meg.
Justin heeft tevens zeer stellige ideeën over de plaats van vrouwen, want vrouwen hadden in de jaren zestig toch een andere functie en plaats in de maatschappij. Kunnen ze een compromis bereiken, of wordt het een ramp?
De tijdsgeest en setting komen weer zeer goed naar voor. De idealen, doorzettingsvermogen en irritaties zijn bij Meg en Justin mooie en vurige passages.
Maar ook andere personages krijgen een mooie rol die past in de verhaallijn.
Zo is Ambrosine een mooie aanvulling die een fantastisch achtergrondverhaal had over het helpen van het Franse verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog in bezet Frankrijk, terwijl ze getrouwd was met een Franse graaf die een nazi-sympathisant was en regelmatig etentjes voor hen organiseerde.
De brave en voorspelbare romantiek is goed aanwezig en het past in de tijdsgeest waar het verhaal zich afspeelt.
Het tempo is traag, soms net iets te traag en dit komt mede door te gedetailleerd te schrijven. Ik kreeg hierdoor een bepaalde onrust en afglijden tijdens het lezen.
Katie Fforde schrijft met haar gekende klassieke Engelse schrijfstijl een historische feelgood, waar je tijd voor kan nemen. Je leest voor de beleving en ervaring van het verhaal en iets minder voor antwoorden of ontrafelingen.
Een betoverende avond was niet het beste verhaal van Katie Fforde, maar dit is echt mijn persoonlijke ervaring.
3 sterren
@missp_her_books_read
Haar moeder Louise, die in het oude en karakteristieke hotel in Dorset verblijft weet dit en stimuleert juist erg dat gepassioneerde van haar dochter. De huidige kok Geoff, kan hier echt niet mee om en vertrekt op een cruciaal moment. Wat voor Meg een opluchting lijkt , om alleen de keuken te kunnen runnen, krijgt toch een andere wending en invulling met de entree van Justin. Justin laat de kaas niet van zijn brood eten als zoon van de eigenaar en kijkt mee over de schouder van Meg.
Justin heeft tevens zeer stellige ideeën over de plaats van vrouwen, want vrouwen hadden in de jaren zestig toch een andere functie en plaats in de maatschappij. Kunnen ze een compromis bereiken, of wordt het een ramp?
De tijdsgeest en setting komen weer zeer goed naar voor. De idealen, doorzettingsvermogen en irritaties zijn bij Meg en Justin mooie en vurige passages.
Maar ook andere personages krijgen een mooie rol die past in de verhaallijn.
Zo is Ambrosine een mooie aanvulling die een fantastisch achtergrondverhaal had over het helpen van het Franse verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog in bezet Frankrijk, terwijl ze getrouwd was met een Franse graaf die een nazi-sympathisant was en regelmatig etentjes voor hen organiseerde.
De brave en voorspelbare romantiek is goed aanwezig en het past in de tijdsgeest waar het verhaal zich afspeelt.
Het tempo is traag, soms net iets te traag en dit komt mede door te gedetailleerd te schrijven. Ik kreeg hierdoor een bepaalde onrust en afglijden tijdens het lezen.
Katie Fforde schrijft met haar gekende klassieke Engelse schrijfstijl een historische feelgood, waar je tijd voor kan nemen. Je leest voor de beleving en ervaring van het verhaal en iets minder voor antwoorden of ontrafelingen.
Een betoverende avond was niet het beste verhaal van Katie Fforde, maar dit is echt mijn persoonlijke ervaring.
3 sterren
@missp_her_books_read
0
Reageer op deze recensie
