Kamer 305

Lang uitgekeken naar deze thriller van Yvonne Franssen. Haar vorige thriller Schaduwen smaakte namelijk naar meer en op Facebook postte Yvonne al vele “filmpje!”s ter promotie van Kamer 305. Op de cover niet een plaatje van het kamernummer 305, zoals Yvonne vaak op Facebook zette, maar een geheimzinnig verlaten parkeerplaats voor zo’n (in mijn ogen) typisch Amerikaans motel, zo typerend voor anonimiteit en overspel of misdaad.
En dit boek vind ik weer net zo indrukwekkend als Schaduwen. Heerlijke korte hoofstukken waardoor je door het boek heen vliegt. Wisseling van perspectief (personen) en wisseling van tijd (nu en vroeger waardoor je de personen en relaties beter leert kennen). Aan het woord zijn afwisselend de minnaars Martijn en Kim, Eva wiens en een anoniem iemand – de moordenaar? Op een avond hebben Kim en Martijn een geheime afspraak op hun vaste stek: Kamer 305. Kim vindt daar een dode vrouw en Martijn komt niet opdagen. Waarom niet? En hoe kan Kim haar aanwezigheid in kamer 305 aan haar echtgenoot verantwoorden? Dit is het begin van de verwikkelingen.
Op de cover wordt het boek een literaire thriller genoemd, maar voor mij is “literair” een ongrijpbaar woord. Voor mij is het meer een psychologische thriller omdat je het verhaal vanuit de hoofden/gevoelens/beleving van verschillende personen leest en alle personen gaandeweg gaan twijfelen, aan zichzelf en aan de anderen: is die ander wel zo eerlijk en degene die ze denken?
Heerlijk vind ik dat die suspense! En zeker een aanrader! Van mij krijgt Kamer 305 5 sterren!