Een fantasy verhaal om bij na te denken!



Qelarha leeft in een wereld, waar Elfen gevaarlijk zijn. Je moet bij ze uit de buurt blijven, dat leer je als klein kind al. Elfen betoveren je met hun ogen. Je voelt dan een soort aantrekkingskracht, dat noemen ze de Lathrain. Geen een mens is er tegen bestand. Ze gaan dan als makke lammetjes mee, met de Elfen. Veel jaren later komen ze weer thuis. Maar ze zullen nooit meer hetzelfde zijn. Ze zijn bang en schrikkerig en soms zijn ze de weg helemáál kwijt. Wat de Elfen met de mensen doen, dat weet niemand precies. Maar het kan nooit iets goeds zijn,toch?

De elfen zien zichzelf als een superieur ras. De mensen moeten nodig, opnieuw worden opgevoed. Ze nemen zo nu en dan een mens in huis. Maar ze hebben geen gevoelens voor de mensen. Ze zijn een soort huisdieren of kan ik beter zeggen: slaven?

De elfen willen doen wat het beste is voor de natuur. Ze bezitten een krachtige magie en willen de wereld redden van de ondergang. Moeder aarde en de natuur zijn het belangrijkste in het leven van de Elfen.

Een boek over onderdrukking, onveilig voelen, vernedering, vriendschap en onverklaarbare gevoelens. Het is een vrij duister verhaal. Je bent echt boos op de Elfen. Maar als je de 2 kanten van het verhaal doorkrijgt, is het nog maar de vraag, wie er nu goed en slecht is...

Vlot geschreven. Raakt je echt in je hart. Je wilt ingrijpen, voelt je machteloos. Je voelt woede en angst. Het is levensecht, deze rollercoaster van emoties.

Ik kijk uit naar boek 2. Ik wil echt weten hoe het verder gaat. Ik heb de personages in mijn hart gesloten. Ik geef dit boek 4****.