De Queeste gaat verder...........

De Queeste van Fulia en haar grote groep reisgenoten, gaat door naar het Fort Agiana. Onderweg moeten ze veel strijd leveren. Ze worden namelijk achterna gezeten door de hordes Mirrax van de oerdemon Achlais. Ze verliezen veel mensen en vrienden. De Mirrax blijven maar komen. De mensen beginnen steeds meer te twijfelen. Staan ze nog wel achter Fulia? Staan ze nog achter het Verbond? Het verbond maakt veel slachtoffers. Het breekt Fulia haar hart. Ze heeft het er steeds moeilijker mee. Kan ze dit wel van haar mensen vragen? Onderweg leest ze een dagboek, daar haalt ze veel informatie uit. Ze komt achter de ware aard van Achlais.
En zal het rot haar of haar vrienden verteren? Het is de puurste haat die er bestaat.
Fulia stapt in de voetsporen van Prisle en gaat op zoek naar de Ryex. Dat is de schuilplaats van de demon Achlais. Kan ze het kwaad bestrijden? Wie kan ze vertrouwen? Of laat men haar in de steek………

Tip: In ieder geval tissues bij de hand houden.
Het is af en toe flink slikken of een traantje wegpinken geblazen.
Fulia zit met zichzelf in de knoop en vraagt zich af of ze wel de juiste keuzes maakt. Deze vrouwelijke heldin is echt ijzersterk. Ze geeft niet zomaar op. Ik vind het echt heerlijk om een vrouwelijke heldin in een boek te vinden. Dan kan ik me net iets meer inleven……
Het is prachtig beeldend geschreven. Je ziet alles weer voor je tot leven komen.
Eymee haar personage is ook erg bijzonder. Ze is de beste vriendin van Fulia. Maar blijven ze elkaar trouw? En wie blijft er achter Fulia staan? Dat zijn vragen die door je hoofd blijven spoken.
De Mirrax vind ik echt enge wezens. Ik krijg er steeds weer de kriebels van. Schrijfstijl is vlot en je zit er meteen weer midden in. Echt meteen vanaf de eerste bladzijde weer spannend.

De cover is zo mooi! Een van de mooiste fantasy covers, die ik in mijn handen heb gehad.
De titel is ook erg passend. Het is echt de laatste tocht. Als ze dit niet ondernemen, blijft er niemand meer in leven. Ze moeten wel.

Achterin staat de tijdlijn nog een keer op papier en ook een Lexicon. Als je iets even niet meer weet, kun je het opzoeken. Dat kwam een aantal keer goed van pas. Ze gebruiken namelijk een andere taal voor bepaalde uitspraken. Bijvoorbeeld: Tychesant. Dan komt de Lexicon goed van pas.

Het einde is verrassend. Dat zag ik niet aankomen! Ik kon het boek dichtslaan, maar vergeten doe ik het absoluut niet. Dit is een verhaal dat me bij gaat blijven.

Ik heb er van genoten en hoop nog meer van Joost te lezen in de toekomst! Het boek krijgt van mij 4,5 sterren!