Een goed einde van de trilogie

Johanna Lime- De vergeten vloek, deel 3: Schamel verbond

In dit derde boek, lees je hoe Jima ten strijde gaat. De strijd wordt alsmaar groter en steeds meer volkeren keren zich tegen hem.Hij wil de strijd gaan voltrekken in de ruimte, maar dat lijkt bijna onmogelijk. Ze hebben manschappen te kort en kunnen moeilijk alles in de gaten houden. Iedereen moet tot het uiterste gaan, om hun idealen te beschermen. Helena gaat hierin erg ver. Maar het is duidelijk dat ze de tegenstander is. Je ziet het verhaal van meerdere kanten. De Avatars geven ze een keuze. Maar het loopt allemaal net even anders en de kans van de opheffing, van de vloek lijkt te zijn vervlogen. Er worden in dit boek best veel acties ondernomen….Toch is er in deze onzekere tijd ook nog plaats voor ontluikende liefde ( dat vond ik leuk), alleen wordt het op een laag pitje gezet. De wereld(en) moeten eerst worden gered. Veel oude bekende personages, komen weer voorbij.

Er is een groot verschil tussen de hoeveelheid mannen en vrouwen op bepaalde planeten. Dit heeft me altijd bezig gehouden. Ze maken zich zorgen om dat verschil en willen dat veranderen. Als lezer wil je dat ook.

Ik vind de magie in het verhaal mooi. De draken zijn gaaf en levensecht. Maar ook de kristalmagie, vind ik erg interessant.

Het is beeldend geschreven. Soms komt er wat techniek kijken, bij de sciencefiction kant van verhaal. Dat is niet echt mijn ding en het leest wat minder vlot. De SF zorgt ook voor spannende battles tussen verschillende volkeren in de ruimte. Er is ook best veel dialoog, tussen behoorlijk veel personages. Je moet je hoofd er wel bij houden, tijdens het lezen. De mix van sf en magie is weer goed. Je denkt geen moment: dit past niet samen, deze genres. Het voelt goed.

Mijn favoriete tijdlijnen zijn o.a die van: Jima. Die van hem is het meest spannende in mijn ogen, de toekomst rust op zijn schouders, hij moet veel keuzes maken. Ook vond ik Lucian erg interessant. En Helena, kon ik het absoluut niet mee vinden. Zij doet me een beetje denken aan de boze stiefmoeder in sprookjes. Alleen doet zij verkeerde dingen met haar ‘eigen’ dochters. Ik kreeg een hekel aan haar. Dat had ik eigenlijk al, maar het werd nu erger. Dus je gaat weer door veel emoties heen, in dit boek.
De cover vind ik trouwens weer prachtig. Ze hebben alle drie een mooie cover, met vuur en mist-achtig aandoende draken. Ik vind het uniek en origineel.

De actiesecenes zijn goed en daar heb ik weer van genoten. Het boek begint goed, actie wisselt zich af met rustige momenten. Waardoor er soms meer vaart in zit en soms niet. Het is geen boek dat je zomaar even uitleest. Daarvoor is het te complex. Je moet er de tijd voor nemen. De hoofdstukken zijn lang, maar onderverdeeld in stukken van bepaalde personages. Dat is wel fijn, want dan weet je wie je voor je hebt.

Ik had graag een namenlijst achterin het boek gezien. Er zijn zoveel personages en namen van plaatsen, dat kun je niet allemaal onthouden. Ik was zo nu en dan de draad even goed kwijt. Ook omdat de namen soms niet uit te spreken zijn. Ze klinken bijvoorbeeld: Japans, Russisch en soms Hollands of Amerikaans. Sommige namen zijn erg lang. Ook de plaatsnamen en planeten hadden in een woordenlijst gemogen, met korte beschrijving. Gewoon als geheugensteuntje voor de lezer.

Maar ook alle afkortingen van legereenheden en organisaties. Ik wist vaak niet meer welke afkorting, waar nu ook al weer bijhoorde en dat maakte de verwarring soms erg groot. Deze afkortingen komen door het hele boek voor. Het was fijn geweest als je ze had kunnen opzoeken. Wederom een lijstje, maar dan met afkortingen. Ik was in dit deel helaas, te vaak in de war en dat komt niet ten goede van het leesplezier. Dan raak ik uit het verhaal en dat vind ik altijd erg jammer.

Dit is het derde en laatste deel van de trilogie. Het einde is ook afsluitend en ik heb er vrede mee.. Ik geef het 3 sterren.