Waargebeurd verhaal

Erik Weverinke- zwarte golven

In dit waargebeurde verhaal ga je mee op een zeiltocht naar Corfu. Het is zomer en Tim wil iets van de wereld zien. Dit lijkt hem een uitgestreken kans. Samen met Julia begint hij deze reis op de zeilboot van Miljonair Robert. Ze kennen deze man eigenlijk helemaal niet. Maar Julia en Tim kennen elkaar wel van een vakantie een tijd geleden. Robert is een goede verhalenverteller, maar maarmate de reis verder vordert, gaan ze aan hem twijfelen. Verteld hij wel de waarheid? Robert kan niet tegen kritiek of het woord Nee en Tim voelt zich steeds minder op zijn gemak. Tim en Julia komen in vreselijke situaties terecht en vrezen op een moment voor hun leven. Op open zee, zijn ze afhankelijk van Robert, want zij hebben weinig tot geen zeilervaring. De reis loopt goed uit de hand. De proloog begint erg goed en smaakt naar meer!
Het is een avontuurlijk reisverslag met een aantal zeer benauwde momenten. Een echte thriller kan ik het niet noemen. Maar juist omdat het waargebeurd is, past het wel degelijk in het genre. Omdat je de kriebels krijgt, als je je realiseert dat het echt gebeurd is! Dus het neigt meer naar een groot avontuurlijk verhaal. Maar het hokje thriller is ook echt te begrijpen. Dit boek is erg moeilijk in een hokje te stoppen.
Robert gaf mij vanaf het begin de kriebels. Er is iets goed mis met die man, dat voel je als lezer meteen. Je gaat je wel afvragen waarom Tim en Julia hem blijven geloven en volgen. Ik zelf zou nooit bij een vreemde op een boot stappen. Maar stel dat ik dat wel gedaan had: waarom zou ik dan blijven, als ik die man niet kan vertrouwen? Ik had de benen genomen. Thuiskomen was mss niet zo makkelijk. Maar ik heb altijd een noodplan om weer thuis te komen. Zonder geld, voor noodgevallen, zou ik niet eens op reis gaan. Was het de angst, die ze tegenhield? Of was het nieuwsgierigheid? Of toch het avontuur dat ze riep? Met deze vraag blijf ik wel zitten, als ik het boek dicht sla.
Het is een boek waardoor je gaat nadenken over vertrouwen, de woeste zee, ontmoetingen met dolfijnen, walvissen en enge zeewezens en pure overlevingsdrang.
Korte hoofdstukken en vlot geschreven. Je vliegt er doorheen.
De cover is erg sprekend en ik werd daar een beetje bang van: watervrees. De titel is ook mooi, het sprak mij meteen aan. En je gaat ook letterlijk zwarte golven krijgen. En dat is geen kattenpis. Ik vond dat echt gigantisch mooi beschreven en mijn watervrees, hielp ook niet mee.
In dit geval geef ik geen sterren, maar een cijfer. Een 7,5! In sterren kan ik het niet uitleggen. Dat zouden dan 3,75 sterren zijn. En die kun je nergens geven. Dit boek ga me gemengde gevoelens en ik vond het fijn om aan het denken gezet te worden!