Lezersrecensie
Een leuk boek, maar geen hoogvlieger
Oh, meiden, ik kon niet wachten om dit boek te lezen, want het gaf me direct One Direction fanfiction vibes. Al heb ik dan natuurlijk even gegoogeld of dit ook echt de aanleiding was, maar de auteur heeft ontkracht dat het over Harry Styles gaat. Zonde. Ik snap het wel. Harry is ook moe van al deze obsessies. Zijn therapiesessies moeten wild zijn.
Om maar direct met de deur in huis te vallen: dit boek was wild en ik voelde me ook redelijk vaak ongemakkelijk? Ik vond het begin van het boek echt fantastisch. Je zit direct in het verhaal, maakt kennis met de boyband, de personages zijn leuk om te ontdekken en het voelde een beetje alsof ik iemands diep gekoesterde fantasie beleefde, en ik kreeg het vaak zeer warm. Het voelde surrealistisch aan, vanwege de fantasie, maar toch ook wel weer realistisch, want Solène ging, voor mijn gevoel, heel normaal met Hayes om en ik vond Hayes ook echt leuk.
Maar dan komen we aan bij het midden. Toen begon het voor mij wat te kabbelen en werd het wat ongemakkelijk. Het leeftijdsverschil wordt steeds meer benadrukt, ik begon steeds meer na te denken over of dit wel helemaal oké was. Ik bedoel, Solène is 40 en Hayes is 20 en uiteindelijk begint Lee hem ook zo jong en kinderlijk te schrijven. Ik wist soms even niet waar ik het zoeken moest. De literatuurwetenschapper in mij kan hier enorm lang over doorgaan, maar waar het op neerkomt, is dat het uiteindelijk ook goed is dat Lee het zo heeft neergezet. Het laat ons als lezer daar over nadenken. Het benadrukt deze verschillende levensfases, het verschil in gedrag en in keuzes. Kijk maar naar het einde. Ik zal niet spoileren, maar als je het leest, zul je het denk ik begrijpen.
Goed, waarom geef ik het dan maar drie sterren? Eigenlijk vrij simpel. Ik vond dat het veel van hetzelfde werd. Er kwam ontzettend veel herhaling in voor en uiteindelijk voelde het alsof ik het al had gelezen, maar dan in een andere setting. Veel seks, veel discussie, veel 'ik kan je moeder zijn', veel 'hoiiii', en veel kunst. Het is soms een beetje langzaam en dan uiteindelijk weer zeer dramatisch. Het verhaal verloor wat diepgang. Ik vond het een leuk boek om te lezen, maar het is geen hoogvlieger.
De film is trouwens een aanrader! Het leeftijdsverschil is hier iets kleiner en Isabelle (Solène's dochter is hier ook ouder) en de dingen gaan net ietsje anders. Ik voelde me hier minder ongemakkelijk bij. Het voelde gemoedelijker. Misschien ook omdat Solène in de film niet kapot wordt gemaakt door fans.
Bedankt uitgeverij Oceaan voor dit recensie-exemplaar in ruil voor een eerlijke mening.
Om maar direct met de deur in huis te vallen: dit boek was wild en ik voelde me ook redelijk vaak ongemakkelijk? Ik vond het begin van het boek echt fantastisch. Je zit direct in het verhaal, maakt kennis met de boyband, de personages zijn leuk om te ontdekken en het voelde een beetje alsof ik iemands diep gekoesterde fantasie beleefde, en ik kreeg het vaak zeer warm. Het voelde surrealistisch aan, vanwege de fantasie, maar toch ook wel weer realistisch, want Solène ging, voor mijn gevoel, heel normaal met Hayes om en ik vond Hayes ook echt leuk.
Maar dan komen we aan bij het midden. Toen begon het voor mij wat te kabbelen en werd het wat ongemakkelijk. Het leeftijdsverschil wordt steeds meer benadrukt, ik begon steeds meer na te denken over of dit wel helemaal oké was. Ik bedoel, Solène is 40 en Hayes is 20 en uiteindelijk begint Lee hem ook zo jong en kinderlijk te schrijven. Ik wist soms even niet waar ik het zoeken moest. De literatuurwetenschapper in mij kan hier enorm lang over doorgaan, maar waar het op neerkomt, is dat het uiteindelijk ook goed is dat Lee het zo heeft neergezet. Het laat ons als lezer daar over nadenken. Het benadrukt deze verschillende levensfases, het verschil in gedrag en in keuzes. Kijk maar naar het einde. Ik zal niet spoileren, maar als je het leest, zul je het denk ik begrijpen.
Goed, waarom geef ik het dan maar drie sterren? Eigenlijk vrij simpel. Ik vond dat het veel van hetzelfde werd. Er kwam ontzettend veel herhaling in voor en uiteindelijk voelde het alsof ik het al had gelezen, maar dan in een andere setting. Veel seks, veel discussie, veel 'ik kan je moeder zijn', veel 'hoiiii', en veel kunst. Het is soms een beetje langzaam en dan uiteindelijk weer zeer dramatisch. Het verhaal verloor wat diepgang. Ik vond het een leuk boek om te lezen, maar het is geen hoogvlieger.
De film is trouwens een aanrader! Het leeftijdsverschil is hier iets kleiner en Isabelle (Solène's dochter is hier ook ouder) en de dingen gaan net ietsje anders. Ik voelde me hier minder ongemakkelijk bij. Het voelde gemoedelijker. Misschien ook omdat Solène in de film niet kapot wordt gemaakt door fans.
Bedankt uitgeverij Oceaan voor dit recensie-exemplaar in ruil voor een eerlijke mening.
1
Reageer op deze recensie