Need to read!

Lisette Jonkman waarschuwt er al voor op de kaft: ‘Verslavingswaarschuwing: stoppen met lezen is onmogelijk’.

Het verhaal is voor mij: aangrijpend, grappig en ontroerend. Gillian neemt je mee in het leven van Charlotte, oftewel Charlie. Charlies beste vriendin Bo komt om tijdens een auto-ongeluk en Charlie voelt zich hier jarenlang schuldig over. Zelfs zo schuldig dat zij wegvlucht uit haar woonplaats en haar ‘geluk’ ergens anders gaat zoeken. Ze laat niet alleen haar moeder achter, maar ook de broer van Bo, Carsten, de jongen op wie zij al jaren hopeloos verliefd is. Ze gaat wonen bij haar stiefzus Claire en ontmoet al snel James. Hij brengt haar alleen niet veel goeds, ze komt terecht in een foute relatie, in hoeverre je het een relatie kan noemen, en langzaamaan blijft er weinig over van de Charlie die zij ooit was. Zal het Charlie lukken om uit dit diepe dal te komen, en haar schuldgevoel ooit te kunnen accepteren of misschien zelfs vergeten?

Hoewel ik het mij tijdens het lezen van de eerste hoofdstukken afvroeg waarom iedereen zo lyrisch is over dit boek, kon ik het toch niet meer wegleggen, hoe verder ik kwam, hoe meer ik wilde weten over Charlie, Bo en Carsten. Ik houd van de opzet van het verhaal waar je stukken leest over het heden en het verleden door elkaar. Het fijne is dat Gillian King het er per hoofdstuk ook even bij vermeld heeft, sommige auteurs doen dit niet, en ik ben dan zelf nog weleens de weg kwijt.

Dit is het eerste boek dat ik van Gillian King gelezen heb en er staan er sinds ik deze uit heb (binnen 12 uur, ik zei toch dat ik het niet weg kon leggen ) meer op mijn ‘wil ik lezen’ lijstje!

Gezien het mij niet direct pakte, maar 'pas' na enkele hoofdstukken, verdient dit boek van mij 4 sterren!