Oude wijn in gloednieuwe zakken

Alice Clark-Platts is een voormalig mensenrechtenadvocaat, die werkte voor de Britse regering. Ze werkte aan zaken waarbij Winnie Mandela en de rapper Snoop Dogg betrokken waren. Nu woont ze in Singapore. Ze schreef twee boeken met inspecteur Erica Martin als hoofdpersoon: Bitter Fruits en The Taken.  

The Flower Girls gaat over twee zussen, de tienjarige Laurel Bowman en de vier jaar jongere Primrose met Rosie als roepnaam. In 1997 doodden ze bij de speeltuin baby Kirstie Swann, omdat ze te erg huilde. Laurel draaide de gevangenis in en mocht op zijn vroegst vrijkomen als ze 18 jaar werd. Rosie kon vanwege haar jonge leeftijd niet veroordeeld worden. Zij en haar ouders Bowman kregen een nieuwe naam, Archer, en verhuisden. Joanna Denton, Kirstie's tante, is als juriste actief in een lobbygroep voor slachtofferhulp. Ze strijdt er al jaren voor om Laurel in de cel te houden.  

Negentien jaar later gaan Jonny Newell en haar partner Hazel Archer op oudejaarsavond naar een hotel aan de Devon Cliffs, omdat Hazel de volgende dag jarig is. De hotelmanager komt het stel vragen of ze het vijfjarige meisje Georgie Greenstreet gezien hebben. Ze blijkt plots vermist te zijn.

“A little girl's gone missing,” he says. “Her name's Georgie. Over an hour ago – nearly two.” He skewers Jonny with a stare before shifting his gaze beyond the line of his shoulder, over to where Hazel sits. “Have you seen her, ether of you?”

Journalist Max Saunders komt erachter dat Hazel Archer dezelfde is als Rosie Bowman. Dan zijn de poppen aan het dansen. Er kan er maar één schuldig zijn en de pers komt in grote getale opdagen met als doel: nieuwe krantenkoppen over The Flower Girls.  

Het verhaal heeft veel weg van en is misschien wel geïnspireerd door de moord op James Bulger in 1993. Twee tienjarige jongens spijbelden en gingen naar een winkelcentrum in Liverpool, waar ze de tweejarige James Bulger meelokten, terwijl zijn moeder bij de slager inkopen aan het doen was. Het tweetal nam James mee en mishandelde hem met de dood van het kind tot gevolg. In 1994 werden de daders veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf. Toen ze 18 jaar waren, werden ze vrijgelaten. De twee gezinnen kregen een nieuwe naam en verhuisden.  

Clark-Platts heeft een meeslepende verteltrant, waarbij zich een verontrustend, onbehaaglijk gevoel van je meester maakt. Het verhaal heeft tempo, spanning en interessante karakters. Hazel (Rosie) en Laurel blijken twee tegenpolen. Heel sterk verwoordt de schrijfster wat er met iemand gebeurt wanneer deze jaren lang in de gevangenis zit zonder dat de familie enige interesse toont. Joanna Denton, de tante van de vermoorde baby, blijft bijna tot het eind een strijdvaardig, vasthoudend type dat alles in het werk stelt om Laurel nooit meer in de maatschappij te laten terugkeren.  

Om de paar hoofdstukken neemt de schrijfster je mee terug naar de periode 1996-1998, waarin zich het drama voordeed. Gefaseerd wordt duidelijk wat er vóór, tijdens en na de moord gebeurde. De wending in het verhaal voel je al snel aankomen. Het verhaal eindigt met een korte twist, uitsluitend om de lezer op een onverwachte twist te trakteren. Onverwacht is het wel, maar bevredigend niet, want logica in deze laatste draai zit er niet in. Niettemin is het een boek dat van het begin tot het eind boeit.