Affreus en huiveringwekkend

Alex Marwood begon eind jaren negentig onder haar eigen naam Serena Mackesy met het schrijven van chicklits. Naarmate haar boeken donkerder werden, kwam ze tot de conclusie dat het schrijven van psychologische thrillers haar beter lag. Zodoende debuteerde ze in 2012 onder haar nieuwe naam met Tweespalt. Niemand komt je redden is haar vierde thriller. Voor dit verhaal kreeg ze in inspiratie toen ze nog journalist was en een week met een hypnotiseur werkte. Zo leerde ze mensen te benaderen en de daarbij te hanteren technieken. Ook kwam ze te weten hoe kwetsbaar mensen zijn, waardoor ze de kans lopen om in te gaan op de mooie praatjes van sekteleden. Als kind bracht de auteur verschillende vakanties door in het deel van Wales waarin het verhaal speelt. Die omgeving kwam bij haar over als een donker, griezelig gebied.

Het verhaal begint op het moment dat de politie, na een tip van een boer, op het terrein Plas Golau lijken ontdekt. Bijna honderd leden van de sekte de Ark blijken door gif om het leven te zijn gekomen. De 20-jarige, zwangere Romy, haar 15-jarige halfzus Eden en haar 13-jarige halfbroer Ilo zijn de enige overlevenden. Romy was nog een peuter toen ze met haar moeder Allison naar de Ark verhuisde, waar deze sekte zich voorbereidde op het naderende einde van de wereld.

Marwood vertelt het verhaal van Romy via twee tijdlijnen: een over het verleden en een over het heden. In de eerste tijdlijn wordt verhaald hoe het er in de Ark toeging; in de tweede tijdlijn wordt het nieuwe leven van Romy in Engeland beschreven. Voor de jonge vrouw – die het leven buiten de sekte niet kent – is het beangstigend om te moeten leven in een wereld die ze heeft geleerd te vrezen. Het karakter van Romy is goed uitgewerkt. Ze probeert haar weg te vinden in een voor haar nieuwe wereld, maar ze mist de mensen van de Ark, een plek waar ze zich veilig en nuttig voelde. Eden en Ilo komen terecht bij hun Sarah Byrne, de zus van hun moeder Allison.

Niemand komt je redden is geschreven vanuit het perspectief van de hoofdpersonen: Romy, Sarah en Allison, die in de sekte Somer genoemd wordt. Het begin belooft veel, maar vervolgens zit er weinig tempo in het verhaal. Het continu springen tussen verleden en heden maakt het niet gemakkelijk leesbaar. Personen die echt sympathiek overkomen ontbreken, hetgeen ertoe leidt dat er geen emotionele band met een of meer personages ontstaat. Spanning in de zin van een toenemend onbehagen ervaart de lezer wel: doden zijn in aantocht. De gebeurtenissen die leiden tot de dood van de leden worden gruwelijk gedetailleerd onthuld en in het heden wordt de waarheid over Romy schokkend duidelijk. Het einde is nogal abrupt en laat veel vragen achter.

Het verhaal doet denken aan de sekte People's Temple, gesticht in 1953 door de dominee Jim Jones in Jonestown in Guyana. Het was een op marxistische principes gebaseerde religieuze sekte, die bekend werd door de collectieve zelfmoord annex massamoord op 18 november 1978. Voor wie gefascineerd is in sekten is Niemand komt je redden een aangrijpend boek; voor wie zich niet kan verplaatsen in dit soort gemeenschappen blijft het verhaal moeilijk te verteren.