Even tussendoor.

Irene van Hout, wordt om 03.19 uur wakker. Zij ontdekt op de telefoon, van haar man Jacco, berichten die er niet om liegen. Irene moet slikken en vraagt zich af of zij de berichten serieus moet nemen. Ze zijn ranzig, zo ook Jacco, vindt zij. De berichten zijn afkomstig van ene Alina. Irene kent geen Alina.
Daarnaar gevraagd, erkent Jacco schoorvoetend aan Irene een scheve schaats te hebben gereden.

Desondanks staat hen op dat moment niets in de weg om met hun kinderen Stef en Nikki in Spanje, aan de Costa Brava op vakantie te gaan. Maar of Irene haar hoofd vol met bagage onder de Spaanse zon kan leegmaken valt nog te betwijfelen.
Toch lijkt iedereen het naar de zin te hebben. En helemaal als Rianne, de zus van Irene, er ook komt logeren. Met z’n allen verblijven zij in een luxe tent.
Op de camping is het gezellig. Lichtjes branden. Muziek klinkt vanuit de tenten. De geur van barbecues is overal te ruiken. Overdag spelen Stef en Nikki met vriendjes. Geen vuiltje aan de lucht zo te zien. Toch een donker wolkje?

Bob, de oom van een vriendinnetje van Nikki toont meer dan normale belangstelling aan Irene. Op haar beurt raakt Irene van Bob onder de indruk. Bob laat het niet alleen bij belangstelling. Bob ziet kans, wanneer hij alleen met Irene in een benauwde wasserette is, haar te zoenen. Irene wordt daarmee overrompeld en is daar niet gelukkig mee. Op enig moment laat Irene aan Bob weten zijn avances niet op prijs te stellen. Gelukkig houdt Irene haar mening over Bob niet voor zichzelf en deelt ze met haar zus Rianne. Wanneer Bob een ontmoeting met Irene afdwingt door dreigementen te uiten, zijn de rapen gaar.

Van LINDA VAN RIJN, mag je een vlot geschreven thriller verwachten, zonder veel diepgang. Zo maar even tussendoor lezen. Dat geldt ook voor COSTA BRAVA van haar hand.