Spioneren in bezet gebied of vriendschap voor het leven!

Alistair Renault, teamleider bij het vroegere OSS, leest in september 1962 een hoofdstuk uit het boek ‘Huzarenstukjes uit de Tweede Wereldoorlog’ van John Peterson. Zijn verwondering en ongeloof zijn erg groot, immers in dit hoofdstuk wordt het team beschreven dat hij in 1942 naar bezet Frankrijk liet overvliegen om in Parijs clandestiene operaties uit te voeren onder de codenaam Dragonfly – Libelle.

Vijf Amerikanen: twee vrouwen en drie mannen hadden elk hun redenen om in vijandelijk gebied te gaan spioneren om zo de geallieerde troepen en het verzet nuttige informatie te bezorgen. Slechts vier van hen keerden naar Amerika terug, de vijfde Victoria Grayson liet in Frankrijk het leven, zij kwam voor het vuurpeloton te staan.

Maar het boek geeft hem hoop: volgens de auteur zou de dood in scène zijn gezet en zou het vijfde teamlid nog in leven zijn.
Alistair Renault blikt dan terug op de missie van Samuel (Bucky) Barton, Bridgette Loring, Chris Brandt, Brad Hudson en Victoria Grayson. Zij volgden inderhaast een opleiding om hun land te dienen en om hun persoonlijke redenen/zoektocht te kunnen verwezenlijken en antwoorden te zoeken.
De vijf leren elkaar te vertrouwen en leggen hun leven in elkaars handen. Het is de bedoeling dat ze eenmaal op missie elkaar niet meer zullen ontmoeten. De werkelijkheid ligt even anders, waardoor hun opdracht in gevaar komt. Allemaal hebben ze een schuilnaam, opereren quasi in hun eigen habitat/kunde en spraken af bij onraad een markering aan te brengen op hun codenaam op een gigantisch kunstwerk dat Bridgette schilderde op de buitenmuur van het klooster, waar zij zich schuilhield en ook de communicatie met het thuisfront verzorgde.

De Duitsers zijn hun echter vlug op het spoor en het net sluit zich langzaam om hen heen. Wanneer Victoria Grayson wordt opgepakt, valt de missie uiteen en is het elk voor zich, hopend op een veilige afreis naar het thuisland. Maar is alles wel wat het lijkt? Is iedereen wel wie hij/zij hoort te zijn? Loopt hun opdracht soms niet wat te gemakkelijk?…

De auteur heeft een erg frisse, fijne, vlotte en beschrijvende schrijfstijl en schreef een mooi spionageverhaal tegen de achtergrond van het bezette Parijs. Uit de gedetailleerde beschrijving van o.a. plaatsen, feiten en instanties is het overduidelijk dat zij zich terdege heeft ingeleefd en onderzoek pleegde. Alle personages spelen hun specifieke rol binnen hun eigen specialiteit en worden tegenover de Duitse bezetter geplaatst.

Het verhaal leest erg vlot weg, is interessant en geeft een goed beeld hoe de verschillende diensten streden aan het front. Het sfeerbeeld van bezet Parijs, waar de bevolking wordt uitgehongerd, waar er van alles tekorten zijn, waar je zelfs je eigen schaduw niet kan of mag vertrouwen…wordt erg realistisch weergegeven.

De spanning wordt gestaag opgevoerd en de verschillende verhaallijnen lopen mooi naast elkaar, doorkruisen elkaar soms, om te eindigen in een sterke verrassende plot.

Ik heb van Parijs in september genoten en kan het iedereen aanraden.
Voor het onderwerp, de gekozen invalshoek, het realistische verhaal waardeer ik dit boek graag met 4,5 sterren.

Meer toffe recensies op: www.indeboekenkast.com