Fijne toevoeging op de reeks alhoewel ik persoonlijk graag wat meer diepgang had gezien

Als je de voorgaande boeken hebt gelezen, of mijn recensies, dan weet je inmiddels dat elk boek in deze serie een ander personage uitlicht.

In ’Het wonderbaarlijke wolparadijs’ gaan we eindelijk de wolwinkel binnen van eigenaresse Susan. Een jonge vrouw die veel heeft meegemaakt, maar tot op heden nooit het achterste van haar tong heeft laten zien. Ook niet aan haar vriendinnen in Valerie Lane.

Mannen heeft ze afgezworen, al blijkt ze een hopeloze romanticus te zijn en kijkt ze graag zoetsappige films en is ze gek op kerst.

Hoe kan het dat zo’n lieve en zorgzame vrouw, die altijd voor alles en iedereen klaar staat en ook nog eens met liefde een handje helpt bij de daklozenopvang, nog steeds de liefde van haar leven niet heeft gevonden?

Wat houdt haar tegen om haar geluk te vinden?

In dit vierde boek is het eindelijk tijd voor haar verhaal. En wat een verhaal was dit.

Een aantal zaken in het leven van Susan kwamen overeen met mijn eigen leven. Daardoor voelde dit verhaal voor mij vooral qua emoties en gevoelens best dichtbij.

Dit was voor mij echter wel een valkuil bij dit boek.

Uiteraard is een feel good verhaal vooral een verhaal wat fijn en luchtig wegleest. En dat is absoluut het geval bij de boeken van Manuela. Het zijn fijne boeken die prettig en vlot weglezen, waar we humor en liefde in terug vinden, maar die ook hier en daar wat verdieping bevatten wat de individuele personages betreft.

En met name over de diepgang wil ik het deze keer hebben.

Het leven van Susan is niet makkelijk geweest en dat wat zij heeft meegemaakt, heeft haar getekend voor het leven. Hierbij komen behoorlijk wat emoties en gedachten kijken, die ik persoonlijk meteen herkende.

Echter, heeft Manuela zich in dit boek behoorlijk gericht op het happy end en de feel good vibes, en gaat ze wat betreft de situatie van Susan naar mijn mening niet voldoende de diepte in.

Niet voldoende de diepte in om het echt te voelen, en al helemaal niet genoeg de diepte in om het pittige onderwerp met de aandacht te behandelen die het verdient. Dit vond ik persoonlijk ontzettend jammer.

Omdat ik uiteraard geen spoilers weg geef, kan ik niet exact vertellen hoe ik de situatie heb ervaren.

Wel gaf de manier waarop Manuela dit onderwerp bespreekbaar maakte in haar verhaal, mij niet de fijne gevoelens waarop ik hoopte.

Ze benoemt het, maar stapt er voor mijn gevoel ook weer net zo makkelijk overheen.

Susan heeft jarenlang gebouwd aan een stevige fundering en muur om haar hart ter zelfbescherming, maar Manuela krijgt het voor elkaar deze in een aantal dagen/weken helemaal af te breken.

Gezien Susans situatie en mijn eigen ervaring, volkomen onrealistisch.

Wat mij betreft voedt ze hiermee de mening van buitenstaanders. De mensen die geen idee hebben hoe dit voelt en een houding hebben van: ’We hebben het gehad en weer door’.

Dat is niet hoe het werkt in het echte leven.

Waar Manuela bij het verhaal van Ruby goed aandacht heeft besteedt aan Ruby’s gevoelens en emoties omtrent haar vader, lijkt ze bij Susan een thema aan te hebben willen stippen om er vervolgens als een trein weer doorheen te willen denderen.

Begrijp mij niet verkeerd, ik ben heel blij dat ze dit onderwerp aanstipt. Al laat de uitwerking en verdieping realistisch gezien in dit geval te wensen over.

Bovenstaande even loslatend, is ook ’Het wonderbaarlijke wolparadijs’ echt wel weer een fijne toevoeging op de reeks.

Het is fijn om Susan, maar ook de andere personages door haar ogen beter te leren kennen en ook dit boek maakt zeker weer nieuwsgierig naar het volgende deel.

Daarnaast blijf ik het absoluut verrassend leuk vinden om een serie te lezen met in elk boek een nieuw personage in de hoofdrol!


Conclusie
‘Het wonderbaarlijke wolparadijs’ is absoluut een fijne toevoeging in de feel good serie van Manuela Inusa.

Het tweede boek overtuigde mij van de liefde voor het straatje Valerie Lane en de winkeleigenaressen.

Ook in dit vierde deel laat Manuela ons weer een hele andere kant van Valerie Lane zien en worden de relaties onderling verder uitgediept.

Het is heerlijk hoe Manuela je aandacht weet vast te houden door elk boek over een ander personage te laten gaan. Hiermee maakt ze je keer op keer nieuwsgierig naar het volgende verhaal.

Ze heeft een fijne en luchtige schrijfstijl, weet voldoende in het verhaal te laten gebeuren om het interessant te houden en maakt ondanks de feel good vibes belangrijke thema’s bespreekbaar.

En juist die thema’s zorgen ervoor dat er altijd wel een personage is waarin je jezelf zou kunnen herkennen.

Weliswaar vond ik het thema in dit vierde deel te summier uitgewerkt en had ik daar meer van verwacht, maar ik denk dat dit vooral voor mij iets heel persoonlijks was.

Op vier oktober wordt het vijfde deel in deze serie verwacht: ‘De charmante cadeauwinkel’!