Geweldig boek

Samenvatting
Tjibbe Veenstra en zijn Javaanse vrouw Saïda zijn hebben in februari 2017 een nieuwe plantage ‘Sinar Mas’ in Kalimantan met oliepalmen. Daar ontmoet hij Sukumi die daar de trossen aan het oogsten is om ze daarna naar de fabriek van de Chinezen te brengen op de fiets, waar hij volgens eigen zeggen meerdere keren heen en weer voor moet fietsen, hij legt uit dat er angst heerst en al hij zijn oogst laat liggen deze daarna weg is, Tjibbe biedt aan om het met de pick-up te brengen en de man is ongelooflijk verrast. Deze man en zijn familie worden goede vrienden van hem.
Tjibbe is ingehuurd door de regering van Singapore om samen met Joost Hellweg een meer duurzamere en meer milieuvriendelijke manier van werken toe te passen. Als ze op de goede weg zijn, worden ze tegengewerkt door de andere plantagehouders en de plaatselijke vertegenwoordigers, wat resulteert in verraad, misdaad, verminking, verkrachting, criminaliteit en overspel.
Naast dit verhaal speelt er een andere nare zaak in dezelfde regio, door het grote geld wat te verdienen is met het ontvoeren en doden van mensen voor hun organen en wordt ook daar onderzoek naar gedaan.

Quote: ‘Terwijl ik naar de otters keek, kreeg ik opeens het idee dat de wedergeboorte van de onsterfelijke ziel een aantrekkelijke gedachte is.’ (Gewoon door de gedachte al is het een mooie quote.)

Mijn mening
Het is een compleet verhaal verteld vanuit meerdere misdadige voorvallen, waar ook vriendschap een rol speelt. Heel onverschrokken verteld maar totaal niet ingewikkeld, heerlijk om te lezen. Komt me heel erg over als een gebeurtenis dat zomaar waarheid kan zijn. Een toegevoegde waarde vond ik ook de gedachten van Saïda, die cursief verwoord waren.

Conclusie
Een schrijfstijl die heel soepel door het verhaal heen gaat, ook al is wat je leest soms gruwelijk. Erg goed onderbouwd, waardoor je zeker het idee hebt dat er gedegen onderzoek naar de inhoud is gedaan. De insteek, hoe er anders omgegaan kan worden met het milieu in landen waar het voeden van mensen, honger is natuurlijk geen optie, als eerste behoefte wordt geplaatst is een goed streven. Alleen jammer dat er nog andere redenen zijn, zoals hebzucht, corruptie, angst die moeilijk te bestrijden zijn.