Thriller met een bovennatuurlijk tintje

Als Emma terug naar huis loopt na een gezellig avondje met vriendinnen voelt ze dat ze wordt gevolgd en kort daarna wordt ze aangevallen met een mes. Met dank aan een omstander komt ze op tijd in het ziekenhuis terecht en belandt ze in coma op de intensive care. Als inspecteur Bart Blommestijn wordt geïnformeerd over de details vermoeden hij en zijn collega dat Emma het derde slachtoffer is van een seriemoordenaar. Als de inspecteur haar tweelingzus Anna vraagt om terug naar Nederland te komen, blijkt er een bijzondere band tussen de zussen te bestaan. Kan deze band een ander licht op de zaak schijnen en meer ellende voorkomen?

Dit is het tweede boek in de Bart Blommestijn thrillerserie. Ik heb het eerste deel niet gelezen, maar het boek is uitstekend los van het eerste deel te lezen.

De cover van het boek kan je wellicht op het verkeerde been zetten. De scène onder de oude poort is heel erg passend en speelt aan het begin van het boek, maar door het kleurgebruik (groen en paars) komt het wat spooky over. De titel is ontzettend passend en wijst op de onverbrekelijke brand tussen de eeneiige tweelingzussen. Dit wordt ondersteund door de ondertiteling: Achtbaan van onheil: is de band tussen een tweeling sterk genoeg om het er levend vanaf te brengen?

Het boek met 220 pagina’s is is naast de proloog en epiloog opgedeeld in 65 korte hoofdstukken en het taalgebruik is hedendaags. Hierdoor leest het boek vlot en prettig. Het verhaal speelt zich af in het heden en is geschreven in de derde persoon en vanuit meerdere perspectieven. Eerst vanuit inspecteur Bart. En later ook vanuit zus Emma, zus Anna en een collega van Bart. Ook de dader komt aan het woord zonder dat er iets van het plot wordt weggegeven. Sommige karakters, gevoelens en achtergronden hadden hadden wellicht nog meer uitgewerkt mogen zodat je als lezer nog meer betrokkenheid voelt en het verhaal nog realistischer wordt. Het gebruik van politie- en ziekenhuistermen door de auteur draagt daarentegen juist bij aan de geloofwaardigheid.

Aan het begin van het boek had ik wat moeite om mee te gaan in de uitleg over de communicatie tussen de twee zussen in het ziekenhuis. Maar toen ik dat losliet en meeging in de schoonheid ervan stond dat niet meer in de weg om van het verhaal te genieten. Door deze bijzondere band tussen de twee zussen is het geen standaard crime thriller, maar heeft het ook een bovennatuurlijke, bijna magische, kant.
Het verhaal zelf is heel spannend en het plot is verrassend en goed uitgedacht. Inspecteur Bart beschikt over een extreem goede intuïtie (bijna zesde zintuig) en zonder die intuïtie zou de zaak nooit opgelost zijn geweest.

Het was al met al een fijne en spannende leeservaring. Ik zou zeker een volgend boek in de serie lezen. Inspecteur Bart, vriend en collega Milco en echtgenote en collega Elsa hebben er t.o.v. het debuut van Frank van Oploo 25 dienstjaren bij, maar ze hebben teveel potentie als karakters om nu al met pensioen te gaan.

Ik heb deze recensie geschreven als onderdeel van de blogtour van het boek. Dat heeft mijn mening niet beïnvloed.
Ik heb lang getwijfeld of ik het boek 3 of 4 sterren moest geven. Daarom gekozen voor 3,5 ster en 4 hier op hebben omdat 3,5 niet mogelijk is.