Net zo leuk als zijn voorganger, met in de hoofdrol een vampier die net als jij en ik, heel gewoon is gebleven

Ik ga niet vertellen waar het over gaat, dat kan je in de flaptekst lezen. Ik kan je wel vertellen wat ik er van vind.
Net als zijn voorganger is ook dit weer een heerlijk boek. De humor is net zo sterk als in deel 1 en we volgen opnieuw de lotgevallen van Fred in een aantal afgeronde verhalen. Ik heb de indruk dat deze verhalen allemaal straks bij elkaar zullen komen. Naast weer-dieren en zombies, magiërs en draken (al zien die er niet bepaald zo uit als we altijd gewend zijn) komen we nu ook een heus betoverd huis tegen. En wat te denken van “the sword of the unlikely champion” om er maar een paar te noemen.
De schrijfstijl is vlot en zoals gezegd: gortdroge humor op de juiste plaatsen.
Overigens: Als je met dit boek de serie binnenvalt, merk je niet dat je deel 1 niet gelezen hebt. Is heel goed als een op zichzelf staand boek te lezen. Deel 1 geeft je wel alle achtergrond informatie die net dat tikje extra biedt, dus ik zou het wel aanraden. Voor mij blijven de sterke punten dat er humor in zit, dat de hoofdpersoon een heel normaal type is met menselijke zwakheden en geen vampier die gebukt gaat onder eeuwen bloeddorst en daarvoor boete wil doen of een vampier met snode plannen voor de mensheid. Fred drinkt gewoon uit een zakje van de bloedbank. De vrouwelijke hoofdrollen zijn weggelegd voor dames die niet met zich laten sollen. Ook prettig. Het bloed is wel aanwezig maar niet met veel bombarie weggezet. Je kunt dit boek rustig bij het ontbijt lezen. Urban is in het buitenland erg populair, in Nederland wat minder. Ik vind dat jammer, want het paranormale dat zich verbindt met het alledaagse is juist zo leuk. Drew Hayes heeft dat goed begrepen en heeft die kunst in zijn vingers.