Flaptekst belooft veel, boek maakt het niet waar

Nederland is een thrillerland. We zijn eraan gewend om superieure thrillers te lezen. Dan wordt de lat hoog gelegd. Misschien kwam het daarom, dat dit boek tegenviel. Of door het feit dat het een bestseller thriller zou zijn. Of misschien werd ik op het verkeerde been gezet door de flaptekst.
Die beloofde een bloedstollend verhaal, waarbij de hoofdpersoon op onderzoek zou uitgaan en zelfs de aandacht zou trekken van de seriemoordenaar persoonlijk.

Het idee achter het boek is fantastisch: wat doet het met je als je de genen van een seriemoordenaar hebt? Ik zat op het puntje van mijn stoel. Want dat is waar ik benieuwd naar ben: waar gaat zo’n afstammeling doorheen? Voel je je verantwoordelijk? Of juist niet? Wat doet het met je toekomstbeeld? Ga je familieleden opzoeken of juist uit de weg? Vragen, vragen. Echt antwoorden krijg je niet. Ook kom je niet dicht bij de hoofdpersoon. Het hele boek doet daarvoor te oppervlakkig en te braafjes aan. Alsof de auteurs spannend willen zijn maar eigenlijk niet goed weten wat spanning is. Of misschien zijn ze zelf niet zoveel gewend en vinden dit al de hoogste graad van eng.

De hoofdpersoon wordt nergens sympathiek en ze doet dingen die bij mijn ergernis opwekken. Haar daden waren niet erg geloofwaardig. Ik dacht dat dit zou leiden tot een plottwist, maar dat deed het niet.

Nergens uit het boek blijkt , waardoor ze de aandacht van die seriemoordenaar trekt. En of ze die sowieso trekt. Er is geen enkel gevaar voor haar, behalve het gevaar dat ze zich inbeeld.
Uiteraard gaat haar verdenking uit naar een bepaald persoon. Alles “wijst” in die richting. Het ligt er zo duimendik bovenop dat je als lezer weet dat ze op het verkeerde spoor zit.

Het is een vertaling en het rammelt hier en daar van de Engelse uitdrukkingen die letterlijk in het Nederlands zijn vertaald. Nu komt dat vaker voor, dus dat zou geen belemmering moeten zijn.

Schrijfstijl is van deze tijd: korte zinnen zonder opsmuk. Het einde is voorspelbaar en open.

In een paar scènes komen de slachtoffers aan het woord. Dat kan beangstigend zijn, als je daar gevoelig voor bent.

Het flaptekst belooft veel maar maakt het niet waar voor de doorgewinterde thrillerlezer.
Als je nieuw bent in thrillerland, is het wel een mooie instap, omdat het nergens eng wordt en er geen bloed vloeit. Of als je op vakantie bent en een niet te zware thriller wilt lezen, dan is dit het boek voor jou.