Pakkend

Wanneer in Vitoria twee lichamen in een specifieke houding worden gevonden beland Unai in een moeilijk onderzoek. Als dan ook snel blijkt dat er wel veel overeenkomsten zijn met een aantal zaken van 20 jaar eerder, waar een veroordeelde voor vast zit, raken de raderen in het onderzoek oververhit.

De stilte van de witte stad staat, mede door het in de vertaling handhaven van de Spaanse benamingen, bol van de sfeer van het gebied. De omgeving wordt met het benoemen van plaatsen, gebouwen en gebruiken sfeervol neergezet. Als lezer begeef je je zowaar in Vitoria en nabije omgeving waarmee je mee wordt gezogen in het verhaal.

Het verhaal is voornamelijk uit het oogpunt van Unai verteld. Door flashbacks uit het verleden kom je steeds meer te weten over de achterliggende gedachte van de zaak. Het is zo subtiel verwoord dat je tot vrijwel de laatste pagina niet zeker bent van wat er nu eigenlijk speelt. De combinatie van heden en verleden loopt soepel en is logisch opgebouwd.

De personages zijn voor het grootste deel met een duidelijk karakter neergezet. De kleinere rollen blijven iets meer oppervlakkig omdat ze geen ruime introductie nodig hebben. In het begin kom je snel met meerdere personages in aanraking. In dit deel is de informatie die je krijgt groot, maar neemt snel genoeg weer af zodra de personages zijn uitgewerkt. De personages hebben hierdoor wel een eigen karakter en voegen in het geheel een goede waarde toe.

De stilte van de witte stad is pakkend en sterk geschreven met dus de nodige sfeer. Zeker de moeite waard en deel twee ga ik zeker lezen.