De vlinderkamer als voedzame grond voor familiedrama's

Lucinda Riley, alom geprezen voor haar succesvolle 'De zeven zussen'-serie, is terug met een nieuwe standalone. Het manuscript van De vlinderkamer schreef ze jaren geleden, maar werd door haar in 2018 volledig herzien. Dit keer geen verre oorden als toneel voor het plot, maar een verhaal vol familiedrama’s in het Engelse Suffolk.

1944. Posy woont tijdens haar jeugd op het prachtige landgoed Admiral House. Hoewel haar moeder last heeft van depressies en zich afzijdig houdt van de opvoeding, wordt Posy overspoeld door de liefde van haar vader. Ze heeft fijne herinneringen aan de vlinders die ze samen vingen en bestudeerden. Uiteindelijk besluit ze plantkunde te gaan studeren en zich verder te verdiepen in de natuur. Ze vertrekt naar Londen om pas jaren later terug te keren. Inmiddels is ze bijna zeventig en haalt ze haar hart op bij het onderhouden van de tuin van Admiral House. Maar naast de planten blijkt het landgoed ook een voedzame grond voor problemen te zijn, en heeft Posy er een hoop het hoofd te bieden.

Niet alleen de setting van De vlinderkamer is anders dan we van Riley gewend zijn, ook de plot steekt anders in elkaar. De stekjes van de gebeurtenissen in het heden zijn weliswaar gepoot in het verleden, maar de nadruk van het verhaal ligt op hoe die in het heden ontspruiten. Daarnaast blijft de lezer tijdens de sprongen terug in de tijd op Engelse bodem en wordt daardoor niet getrakteerd op onbekende contreien. Er wordt geen indrukwekkende geschiedenis uitgediept zoals bij 'De zeven zussen', Riley houdt het enkel bij die van de familie Montague. Hierdoor is De vlinderkamer minder een ontdekkingsreis dan wellicht van tevoren werd verwacht.

Het boek bevat diverse personages met elk hun eigen karakter. De lieve en behulpzame Posy heeft met haar twee zoons en hun partners een bont gezelschap om zich heen verzameld. Zelfs het landgoed met zijn vlinderkamer is een personage op zich. Stuk voor stuk nemen ze hun plek in het verhaal in en komen ze langzaam tot leven. Allen even interessant om over te lezen. Posy, die we door de jaren heen zien opgroeien van een klein meisje tot een oudere vrouw, haar zoons die niet meer van elkaar hadden kunnen verschillen, maar ook de mensen uit het dorp krijgen een gezicht. Deze familiesaga biedt mogelijkheden voor het uitdiepen van zwaardere thema’s als verlies, huiselijk geweld, verboden liefdes en verslaving. De problemen tieren welig en voelen als overdadig. Toch heeft Riley de gave om er een mooi en afgesloten geheel van te maken.

Het enigszins voorspelbare plot kent gelukkig een aantal verrassingen waardoor het verhaal over liefde en familie de moeite van het lezen waard is. De vlinderkamer is zeker niet het beste werk van Lucinda Riley en leest mede door de afgekapte dialogen niet altijd even vloeiend. Maar al met al bevat het voldoende elementen om voor een aantal fijne uren leesplezier te zorgen. Riley weet ook met de familie Montague een avontuur neer te zetten dat je zeker wilt uitlezen als je er eenmaal in bent begonnen.