Garantie voor een aantal magische uren leesplezier

Eindelijk! Na lang wachten konden we verder met het avontuur van Morrigan Crow, het meisje dat ongetwijfeld iedereen in zijn hart heeft gesloten. Na het succes van deel 1, Morrigan en het Wondergenootschap, was het wel spannend of deel twee het fantastische eerste deel kon evenaren...

In De wondersmid treden Morrigan en haar vrienden officieel toe tot het Wondergenootschap, waar ze een op maat gemaakte opleiding zullen volgen, passend bij hun kneepjes. Maar het kneepje van Morrigan is uniek en niet zo geliefd. Haar vrienden keren zich tegen haar en het is moeilijk voor Morrigan om zich staande te houden op school. Nevermoor was eerst een thuis, een warm bad, maar nu het op school moeizaam verloopt én er mensen verdwijnen wordt het voor Morrigan steeds lastiger om zich er veilig te voelen...

Hoewel ik in eerste instantie niet zo dol was op de rode cover, rood is gewoon niet zo mijn kleur, is hij door zijn zilveren letters en opdruk toch wel erg mooi. Daar waar in deel 1 gebruik werd gemaakt van gouden letters zijn het nu zilveren elementen die van de kaft knallen. Haal je de rode papieren omslag er af, dan verschijnt er een blauwe stoffen kaft, bij deel 1 verscheen er juist een rode kaft als je de blauwe omslag verwijderde. Leuk detail ;)

Als we het boek openslaan gaan we verder waar we in Het wondergenootschap waren gebleven. Wat is het fijn om de vertrouwde personages terug te zien en verder mee op avontuur te gaan. We zien de mysterieuze en drukke Jupiter Noord, Fen de magnifikat en natuurlijk Morrigan en haar vriend Haldorn.
Maar er is ook ruimte voor nieuwe gezichten. We krijgen meer mee van de deelnemers van Unit 919 waartoe de kinderen uit het wondergenootschap behoren. Op Huize Vierpas worden de kinderen onderwezen en maken we kennis met eigenaardige leerkrachten en als laatste mogen we niet Juf Vrolijk vergeten, de zorgzame vrouw die alles voor Unit 919 regelt en hen chauffeurt.
Townsend heeft ondanks alle magie de personages heel menselijk weten te maken, waardoor je ze levendig voor je ziet. Het is net of is het je eigen meester, vriend of huisdier! Door heldere omschrijvingen van de personages en hun doen en laten, kost het geen enkele moeite om je mee te laten slepen in het verhaal.

Enigszins voortbordurend op het eerste deel, merken we dat Morrigan nog steeds duidelijk op zoek is naar haar plek in de maatschappij, haar identiteit en een thuis. Waar hoort ze bij? Wie is haar familie? Morrigan heeft haar ouderlijk huis verlaten, een plek waar ze zich niet gewenst voelde, maar ondanks dat ze een warm huis heeft gevonden in Hotel Decaleon, heeft ze nog steeds het gevoel een buitenstaander te zijn in unit 919. Ook Morrigan wil graag geaccepteerd worden zoals ze is, maar dat lijkt haar niet gegund te zijn. Dat zorgt voor spanningen tussen de vrienden.
Vriendschap is een thema dat in veel kinderboeken wordt aangehaald, maar de magie in Nevermoor maakt het net even anders, maar door de fijne schrijfstijl van Townsend toch ook heel herkenbaar.

Want Townsend heeft een fijne manier van schrijven. Ze beschrijft personages, situaties en omgeving gedetailleerd waardoor het verhaal je helemaal opslokt. Maar, hoewel het voor mij prima leesbaar is, zijn haar zinnen soms erg lang en bevat het ook moeilijke woorden en uitspraken. Voor kinderen lijkt me dit soms echt te moeilijk en daarmee is het boek denk ik meer geschikt voor tieners en jongvolwassenen, dan voor de gevorderde basisschoolleerling.

Omdat het eerste deel me zo ontzettend wist te grijpen, was ik bang dat dit bij deel 2 niet weer zou lukken. Natuurlijk is het boek iets voorspelbaarder doordat we al het een en ander weten, maar in dit tweede deel heeft Townsend nog genoeg nieuws gestopt om me weer te grijpen. Wat hou ik van de personages en de setting. Een citaat die mijn gevoel bij deze serie het beste weet te omschrijven:

"Ze voelde een warme, zonnige gloed midden in haar borst, alsof daar een opgekrulde kat tevreden lag te spinnen."

Ik heb ontzettend genoten van De wondersmid, vol magie en vriendschap. Ik weet niet of Jessica Townsend het irritant vindt, of juist gestreeld is door alle vergelijkingen met Harry Potter, maar ze hoeft in ieder geval niet bang te zijn dat de avonturen van Morrigan Crow te veel lijken op die van Harry Potter. Morrigan is uniek en je zult van haar gaan houden. De wondersmid is een garantie voor een aantal magische uren leesplezier. Een aanrader! 4 sterren.