Lezersrecensie
Leuke en grappige second chance romance
4 sterren
2 pepers
In dit tweede deel in de Hall Beck University reeks draait het om Henry, Athalia’s oudere broer, en zijn ex Paula. Paula heeft er een lastig jaar opzitten en hoopt eindelijk weer aan haar journalistieke dromen te kunnen werken. Eindelijk krijgt ze weer een grotere opdracht: een profiel schrijven over niemand minder dan opkomende HBU-voetballegende Henry Pressley. Haar ex. Ze is vastberaden om afstand te bewaren en haar carrière weer op de rit te krijgen. Zonder afleidingen. Maar al snel monden de interviews uit in gesprekken over henzelf, en over hun verleden samen. Kunnen ze de waarheid onder ogen zien? En kunnen ze samen naar een gezamenlijke toekomst werken?
Wat ik het allerleukst vind aan Selina Mae’s schrijfstijl is dat het lijkt alsof je echt in de personages hun hoofd zit. De innerlijke monologen zijn geweldig en vaak ook erg grappig. Zoals hier:
(mama stelt vraag)
Paula: “Ja!” Helemaal niet. “Natuurlijk.”
Het is spreektaal, maar misschien nog net iets informeler? Bijna echt gedachtentaal ofzo. Is dat een ding? Ik ga er in ieder geval zo goed op.
Het verhaal wordt verteld vanuit Paula’s POV en wat heb ik daarvan genoten. Paula is zo verschrikkelijk aandoenlijk! Ik kon me super goed in haar personage verplaatsen en dat maakte het boek alleen maar leuker. Ik heb denk ik bijna het hele boek lang met een glimlach zitten lezen.
De chemie en spanning tussen Henry en Paula is duidelijk voelbaar en ik heb echt zitten wàchten tot een van beide “brak”. De slow burn is echt wel on point.
De scène met de kat… Hilarisch.
We leren Henry ook wat beter kennen in dit verhaal en dat vond ik fijn. We krijgen meer inzicht in wie hij is, wat hij en doet en ook waarom hij doet wat hij doet. Hier en daar krijgen we een glimp van zijn niet-zo-vriendschappelijke relatie met Dylan, maar da’s heel beperkt. Wat ik toch wel echt jammer vond want Lessons in Forgiving is eigenlijk ook zijn boek maar ik weet volgens mij nog steeds niet waarom Henry Dylan nu zo haat.
Conclusie: Lessons in Forgiving is een heel leuk romance boek. Leest super vlot en je kan niet anders dan genieten. En ik vond hem nog net een tikkeltje leuker dan het eerste boek!
Zet hem op je TBR als je houdt van:
- second chance romance
- college romance
- slow burn romance
- cat sidekick
- journalist x athlete
- rich boy x poor girl
- soccer romance
- one bed
- “We shouldn’t do this”
Heel erg bedankt Uitgeverij De Fontein voor het recensie-exemplaar.
2 pepers
In dit tweede deel in de Hall Beck University reeks draait het om Henry, Athalia’s oudere broer, en zijn ex Paula. Paula heeft er een lastig jaar opzitten en hoopt eindelijk weer aan haar journalistieke dromen te kunnen werken. Eindelijk krijgt ze weer een grotere opdracht: een profiel schrijven over niemand minder dan opkomende HBU-voetballegende Henry Pressley. Haar ex. Ze is vastberaden om afstand te bewaren en haar carrière weer op de rit te krijgen. Zonder afleidingen. Maar al snel monden de interviews uit in gesprekken over henzelf, en over hun verleden samen. Kunnen ze de waarheid onder ogen zien? En kunnen ze samen naar een gezamenlijke toekomst werken?
Wat ik het allerleukst vind aan Selina Mae’s schrijfstijl is dat het lijkt alsof je echt in de personages hun hoofd zit. De innerlijke monologen zijn geweldig en vaak ook erg grappig. Zoals hier:
(mama stelt vraag)
Paula: “Ja!” Helemaal niet. “Natuurlijk.”
Het is spreektaal, maar misschien nog net iets informeler? Bijna echt gedachtentaal ofzo. Is dat een ding? Ik ga er in ieder geval zo goed op.
Het verhaal wordt verteld vanuit Paula’s POV en wat heb ik daarvan genoten. Paula is zo verschrikkelijk aandoenlijk! Ik kon me super goed in haar personage verplaatsen en dat maakte het boek alleen maar leuker. Ik heb denk ik bijna het hele boek lang met een glimlach zitten lezen.
De chemie en spanning tussen Henry en Paula is duidelijk voelbaar en ik heb echt zitten wàchten tot een van beide “brak”. De slow burn is echt wel on point.
De scène met de kat… Hilarisch.
We leren Henry ook wat beter kennen in dit verhaal en dat vond ik fijn. We krijgen meer inzicht in wie hij is, wat hij en doet en ook waarom hij doet wat hij doet. Hier en daar krijgen we een glimp van zijn niet-zo-vriendschappelijke relatie met Dylan, maar da’s heel beperkt. Wat ik toch wel echt jammer vond want Lessons in Forgiving is eigenlijk ook zijn boek maar ik weet volgens mij nog steeds niet waarom Henry Dylan nu zo haat.
Conclusie: Lessons in Forgiving is een heel leuk romance boek. Leest super vlot en je kan niet anders dan genieten. En ik vond hem nog net een tikkeltje leuker dan het eerste boek!
Zet hem op je TBR als je houdt van:
- second chance romance
- college romance
- slow burn romance
- cat sidekick
- journalist x athlete
- rich boy x poor girl
- soccer romance
- one bed
- “We shouldn’t do this”
Heel erg bedankt Uitgeverij De Fontein voor het recensie-exemplaar.
1
Reageer op deze recensie