Onder de indruk

Mark Groenen weet met zijn uitgesproken manier van schrijven zijn lezers moeiteloos te boeien met Edine. De stukjes worden hapklaar geserveerd in dagboekvorm. Lezers merken meteen dat de protagonist zoekende is.
Een cruise voorziet de verhaallijn van gepaste symboliek, en past dan ook bij de sfeer en setting. Het verhaal heeft een melancholisch randje. De protagonist vertelt in feite dat hij op zoek is naar zijn grote liefde. Hij vertelt over de middelbare school, waar “meisjes nog mogen huilen, terwijl huilen voor jongens gelijk aan sociale zelfmoord staat.”
Naarmate het verhaal vordert, ontdekt de lezer dus twee verschillende tijden. Hoe verder in het verhaal, hoe meer de lezer ook een beetje magisch realisme ervaart, dat uiteindelijk geen magisch realisme blijkt te zijn. Groenen heeft daarmee zijn lezers gruwelijk voor de gek weten te houden, onder het toeziend oog van sterke, steeds terugkomende symboliek. Al snel blijkt de geveinsde vakantie een grote metafoor van iets anders te zijn, iets dat zelfs een beetje verontrustend bevonden wordt, maar niet een onvermijdelijke wending blijkt te zijn.
De octopus speelt een rol op verschillende manieren in de verhaallijn. De lezer weet hoe moeilijk het zal zijn om een octopus in een glazen pot te krijgen, en zo voelt dit verhaal dan ook. Het kan op sommige punten complex en tegelijkertijd briljant zijn.  Het blijkt dat er meer speelt dan enkel liefde en obsessie, en dit werd in een vroeg stadium in de verhaallijn al een klein beetje weggegeven. Een boek waarin de gebeurtenissen elkaar overlappen, al dan niet vanwege een andere oorzaak, en tevens een boek dat de lezer een andere kijk op waan en werkelijkheid geeft. Onder de indruk van hoe de schrijver zijn verhaal over Edine heeft afgewikkeld.