Typerende ondertoon

Lysander Mazee begint de verhaallijn van Wapenbroeders al meteen met een intrigerend karakter. Zonder moeite weet de auteur er een middeleeuwse sfeer in te leggen, waarbij de tijd van ridders en kastelen samen met het sprookjesachtige welig tiert. Het verhaal wordt vanuit het perspectief van Hemming laten zien, die zich op een riddertoernooi verheugt. Daarnaast wordt de wereldbouw met de opmerkelijke Fey verrijkt. Tussen deze wereld en de wereld van de Fey, het zogenoemde Nachtwoud, wordt heel wat afgereisd. Enkele Fey bezitten magie waarmee ze snel tussen de werelden kunnen reizen. Over het mystieke volkje blijft de auteur nog wel bijzonder geheimzinnig, al wordt later het verdere achtergrondverhaal van hen is verder onthuld.
Een moordaanslag en een mysterieuze aandoening teistert de verhaallijn en deze gebeurtenissen zijn intrigerend. Samenzwering komt daarbij onverhoopt bij kijken. Subtiel werd een populaire trope door het verhaal verweven.  De karakters hebben dan ook allemaal zo hun eigen charme, dat met een vleug vastberadenheid gepaard gaat. De relaties onderling zijn in het begin nog aan de vage kant, al komt hier gestaag de nodige verandering in.
Mazee weet tot het laatste moment zijn lezers te boeien, en leidt naar een ontknoping vol intrige, misleiding, en ongekend avontuur, waarbij nieuwe ontwikkelingen duidelijk worden. Uiteraard loopt het goed af voor de karakters, en zal de wereld voor de lezer op een bevredigende manier heropgebouwd kunnen worden. Nogmaals een verhaal met een typerende ondertoon en onderwerp. Er wordt laten zien dat diversiteit in elk genre mogelijk is.