Sterke fantasy van eigen bodem

Opnieuw worden lezers gefascineerd door de magie van de serie rondom de Koninklijke Garde. Ook in Galavina laat Ninja Paap- Luijten er weer een ongekend boeiend magiesysteem op los. Van mantels die tijdens de stromende regen droog blijven, tot de muren van verboden wapenkamers die door magie overeind zullen blijven. Zoals we van de auteur gewend zijn, heeft ze een bijzondere kijk op vampiers en weerwolven. Ze heeft deze wezens dan ook een opmerkelijke eigen draai gegeven. Het blijkt al snel dat “galavina” niet de naam van een personage is, maar zelfs een speciale betekenis binnen de wereldbouw heeft. Een betekenis met een sterke, doordachte symboliek, eentje waarin familie centraal zal staan.
Naast dat Héléna de hoofdrol heeft, speelt in dit deel van de serie ook de Van Yelmirclan een grote rol binnen deze verhaallijn. De wereldbouw die Luijten hierbij hanteert blijft moeiteloos intrigeren, en is subliem uitgewerkt. De personages zijn zoals altijd weer meesterlijk voorzien van de nodige diepgang, en blijven zich ontwikkelen, naarmate het verhaal zich verder ontluikt. Emoties zijn hierbij herkenbaar en op de juiste plaats. De auteur wisselt de informatie over de wereldbouw af met spannende actiescenes, waarbij handgemeen niet uit de weg zal worden gegaan. Er wordt hier en daar steeds een beetje meer bekend over de personages. Daarnaast weet ze wederom in de Koninklijke Garde- boeken de wereld en zijn omgeving bijzonder sfeervol te vangen.
Het lijkt dat ook Galavina met een open einde wordt afgesloten, waardoor er nog altijd de mogelijkheid is ontstaan tot een verdere ontwikkeling binnen het verhaal van de Koninklijke Garde, maar of hiervoor ruimte vrijkomt, dat valt uiteraard nog te bezien. Nog maar eens een sterke fantasy van eigen bodem.