Ronduit speciaal

Tanya Mostien neemt haar lezers mee naar een wereld dat de naam Midgaerd draagt in Verdrinken in een zee van sterren. Het is het jaar 2476, wanneer de lezer met de karakters Tharamur, Anna, Thraopher, en Rhumin kennismaakt. Lezers worden meteen geboeid door wel hele opmerkelijke wezentjes, de zogenoemde pukwurs. De auteur weet daarmee de interesse meteen te wekken bij de lezer, en een sfeer te scheppen die naar meer smaakt. De schrijfster heeft een heerlijk meeslepende schrijfstijl, die niet per se vlot wegleest, maar wel de nodige sereniteit met zich meebrengt.
Er wordt een duidelijke cultuurkloof laten zien tussen mensen, alfen, en de pukwurs, en dat houdt alle gebeurtenissen en scenes bijzonder boeiend. Mooi om te zien hoe ze elkaar tot op zekere hoogte weten te tolereren en te accepteren. Onsterfelijkheid, wedergeboorte, en lotsbestemming spelen een grote rol. Vooral in het begin wordt er veel over de wereld verteld. Zo maken de alfen geen gebruik van machines, en is het verspillen van bronnen een groots taboe. Papier is er bijvoorbeeld schaars en kostbaar. Hun huizen zijn vergroeid met de bomen in het woud. De schrijfster weet een waardig beeld van Midgaerd te scheppen.  Uiteindelijk komt het reizen tussen dimensies zeer intrigerend uit de verf, ondanks dat het een enorme berg aan informatie bevat. Bij de vele gebeurtenissen komen nogal wat aannemelijke emoties vrij, en deze zijn geloofwaardig tot uiting gekomen. Dit maakt het dat de karakters heel herkenbaar en begrijpelijk zijn geworden. Daarnaast geven nieuwe soorten wezens er een extra bijzondere draai aan.
Mostien heeft een hele andere kijk op het reizen door de dimensies aangestipt, eentje dat de lezer ongetwijfeld zal raken. Daarnaast geeft ze een bijzondere insteek op het fenomeen leven na de dood, eentje dat bijzonder hartverwarmend is. Het is dan ook zeer unieke fantasy. Wellicht niet voor iedereen, wel ronduit speciaal. Van deze auteur willen fantasy lezers ongetwijfeld meer lezen.