Controle over emoties

Holly Black neemt haar lezers opnieuw mee naar de Elfhame-wereld van de Fae in Hoe de koning van Elfhame verhalen leerde haten. De auteur weet haar lezers meteen met haar uitgesproken manier van vertellen te hypnotiseren. Ondersteund door de kleurrijke illustraties van Rovina Cai is dit boek een wel heel fascinerend exemplaar gebleken.
Het draait al snel om moraal en lering, symboliek en kracht. De woorden komen aan, de daden in de verhaallijn doen meer. Achter elk individueel verhaal dat de prins voorgeschoteld krijgt, schuilt een diepere betekenis. Lezers leren Cardan dan ook vooral als een onbeschofte, hatende en pissige persoonlijkheid kennen, waarbij melancholie op zijn plaats is. De emoties worden op een ernstige manier uitgebeeld. Vingerwijzen, handen op de keel, het hoort er allemaal bij voor de boosaardige opperkoning en de bijrollen die het verhaal rijk is. De dynamiek tussen toverkol en opperkoning doet veel voor een grimmige sfeer, en de uiteindelijke moraal
Het is een boek waaruit de lezer kan opmaken dat iemand vaak ergens zelf de controle over heeft. Daarbij wordt vooral gelet op emoties en het gedrag dat hieruit voortvloeit, en dat is precies datgene waar de opperkoning in het verhaal controle over probeert te krijgen. Het laat tevens zien dat emoties en gevoelens uiten soms dus een behoorlijke opgave kan zijn. Het maakt deze prequel heel interessant, en het heeft een bijzondere twist. Liefhebbers van Elfhame kunnen deze novelle dan ook zeker waarderen. Holly Black heeft met dit extraatje menig Fae- liefhebber weer in het hart gesloten.