Buitengewoon beklemmend

Wat lezers meteen bij te strot grijpt in Grenzeloos, is de manier hoe Jeany Bijloo de angst van de protagonist vanaf het begin weet te vangen. Feilloos weet ze in haar karakters te kruipen, en daarmee haar lezers genadeloos om haar schrijvende hand te winden. Er wordt dan wel letterlijk een hand op een sokkel bij betrokken, waardoor lezers gelijk in het verhaal worden gezogen, we voelen meteen een al dan niet morbide klik met de personages.
Bijloo weet haar karakters bijzonder boeiend te schetsen, zonder dat dit langdradig wordt. Hierbij weet ze emoties en gevoelens zodanig op papier te krijgen, dat het de lezer ongetwijfeld raakt. Het boek is daardoor moeilijk weg te leggen, want lezers willen de onderlinge verbanden tussen de karakters en de verhalen die zij met zich meedragen maar al te graag ontdekken.
Eentje heeft een wel heel passend, en wellicht herkenbaar achtergrondverhaal, waarin de ouders hun kroost overduidelijk wantrouwen. Het is heel opmerkelijk hoe deze persoon met het zich ongewenst voelen omgaat. De pijn en het verdriet dat hierdoor wordt ervaren, maken het dat dit karakter heel echt en realistisch is. Zijn huidige gedrag wordt verklaard, maar niet per se door de schrijfster goedgepraat. Een ander personage is dan weer interessant, omdat zij een Poolse achtergrond heeft. Zij is juist de tegenpool van slechtheid, en dat brengt de balans mooi terug in het verhaal.
Op meesterlijke wijze weet de auteur haar karakters uiteindelijk met elkaar te verbinden, en leidt ze haar lezers naar een plot dat nog wel een tijdje zal nazinderen. Buitengewoon beklemmend, maar toch ook heel menselijk, en dat in een heel Hollandse setting.