Prima verhaal

Emmy van Ruijven opent De ketel van Brigid met een opmerkelijke scene. Het perspectief draait vervolgens naar protagonist Juniper. Niet alleen is de achtergrond van Juniper opmerkelijk, het is ook meteen opvallend dat de hoofdkarakters allemaal kruidennamen hebben. Het past bij het heksenthema, en geeft een mooie mystiek rondom waarom dit zo is. De schrijfster heeft zich mogelijk laten inspireren door de miniserie Merlin, waarin magie in de vergetelheid dreigt te verdwijnen.  Een soortgelijk doel duikt ook in deze verhaallijn op, immers, gewone mensen dreigen de godin Brigid te vergeten. Naast onder andere landschapsmagie en kruidenmagie komt ook duidelijk magie vanuit voorouders en natuurwezens aan bod. Een zoektocht naar het vinden van Junipers magie ontpopt zich ook al snel. Tevens gaat het gaat over lotsbestemmingen. Symboliek kan hierbij niet ongemoeid blijven.
Naarmate het boek vordert, neemt de interesse bij de lezer gestaag af, omdat het zich langzaam begint voort te slepen, zodra Juniper haar Reis begint. Hoewel Van Ruijven er spanning probeert in te stoppen, leveren de scenes met mystieke wezens enkel meer vraagtekens bij de lezer op. Lezers gaan zich onder andere afvragen hoe men de omschreven gebeurtenissen het beste voor zich kunnen zien. Daarnaast zou de lezer zich weleens kunnen gaan ergeren aan de personages, omdat bepaalde reacties en emoties volledig de plank misslaan. Lezers krijgen ook sterk de indruk dat het taalgebruik niet echt bij de karakters passen. Iets maakt het dus niet bijster geloofwaardig, en oké, magie kun je dan ook beter met een flinke korrel zout nemen, de herkenning is ver te zoeken, vooral als het om emoties gaat. De klik is zogezegd ook moeilijk met de personages te vinden. Alles bij elkaar genomen is het erg rommelig. Uiteraard komt Juniper veilig thuis, ware het niet met een plezierige bijvangst. Als lezers door het rommelige kunnen prikken, en het geduld op kunnen brengen met de karakters, dan is het een prima verhaal.