de nachtmerrie van Groningen

Na de aardbeving in Huizinge, in 2012, stond de aardbevingsproblematiek als gevolg van de gaswinning door de NAM voorgoed op de agenda. Niet op die van de politiek, want al jaren sukkelt de problematiek voort en worden gedupeerde bewoners niet gehoord en al helemaal niet geholpen. Ze krijgen allemaal te maken met een bureaucratische mallemolen èn de moloch de NAM , die op alle mogelijke manieren de afhandeling van de bevingsschade saboteert. Taxateurs van de NAM doen de schade af als "achterstallig onderhoud" of veroorzaakt door de weersomstandigheden. Ze halen alles uit de kast om maar niet te hoeven betalen aan gedupeerden.De huizen met schade zijn onverkoopbaar, plannen om huizen te versterken veranderen net zo vaak als het weer. Bewoners zijn overgeleverd aan totale willekeur. De politiek belooft van alles, maar doet helemaal niets. Getroffen inwoners zijn niet geholpen met symboolpolitiek en dialoogtafels.
De bewoners van Groningen zijn getroffen door een catastrofe, waarvan het einde nog lang niet in zicht is. Mensen die niet weten of hun huis overeind blijft na een volgende beving, kinderen die niet durven slapen. Voortdurende angst en onzekerheid en stapels dikke dossiers over de schadeafhandeling.
De redactie van Dagblad van het Noorden tekende de verhalen van honderdéén wachtenden op, gedupeerden die wachten op een oplossing. Zittend aan de keukentafel zijn ze gefotografeerd. Groningse bevingsslachtoffers die een gezicht krijgen. Lees alsjeblieft dit boek en laat Groningen niet zakken.