Stad van meisjes

Ik heb het boek Stad van meisjes voor de hebban buzz gelezen en ik heb genoten van de schrijfstijl. Het is eigenlijk 1 lange brief, maar zo verhalend geschreven dat je er bijna niks van merkt. Je gaat mee in het leven van Vivian en leeft met haar mee in de jaren 40 in New York waarin ze het uitgaansleven, mode, make up en de theater wereld ontdekt. Het lijkt allemaal rozengeur en maneschijn, maar in de loop van het verhaal komt er toch een wolk aan de lucht die even voor wat bewolking zorgt. Toch pakt ze dit goed op en valt telkens weer terug op haar talent : ontwerpen & naaien. Naaien kan op meerdere manieren gelezen worden, want ze is om het maar netjes te zeggen niet bepaald preuts. Iets wat me echt verbaasde toen ik het boek las. Ik had bepaalde scenes niet verwacht in de jaren 40. Vivian steekt haar zelf vertrouwen niet onder stoelen of banken. De Tweede Wereld oorlog komt ook in het verhaal voor, maar helaas minder dan ik had gehoopt. Het verhaal gaat verder na de oorlog, maar dat is voor mijn gevoel wat afgeraffeld in sommige delen. Daar had ik wel meer over willen lezen. Er zit wel een zeer verrassende wending in het verhaal die ik niet had zien aankomen en het een mooie einde geeft.