Reis terug in de tijd.

Vogeltje en het vervolg Vogeltje blijft zingen waren twee heel populaire meisjesboeken in de jaren ‘60 met een duidelijke katholieke signatuur. Het verhaal: Erna is een meisje van 15 jaar, tweede in een gezin van vier kinderen. Ze is een vrolijk, uitbundig kind, altijd opgewekt en daarom heeft haar vader haar de bijnaam “Vogeltje” gegeven. Op een mooie dag in september gaat ze met vriendinnen naar zee om te zwemmen. Moeder waarschuwt haar nog: er heerst kinderverlamming, dus ze moet zich niet te erg inspannen. Dat kregen we in die jaren inderdaad te horen, maar dit schijnt er niets mee te maken te hebben. Na die middag wordt Erna ernstig ziek en maanden later mag ze weer thuiskomen, maar haar benen zijn verlamd. Erna is niet meer het Vogeltje van voorheen, maar een wanhopig kind dat vreselijk lijdt onder haar handicap. Met vallen en opstaan leert ze er mee omgaan, maar ze blijft te ernstig. Dan komt de kapelaan op bezoek en vertelt dat ze samen met een ander meisje met de kinderbedevaart mee mag naar Lourdes. Wanneer Erna terugkomt, is ze weer het vrolijke en opgewekte Vogeltje, maar nu in een rolstoel. Ze aanvaardt haar lamme benen en heeft weer toekomstperspectief.
Natuurlijk is dit boek nu echt uit de tijd, maar wanneer je je verplaatst in de (verzuilde) jaren ‘60 is het een aardig boek. En het geloof is zeker niet hinderlijk, maar past heel natuurlijk in het leven van alledag. Het thema van een levenslustig meisje dat opeens wordt geconfronteerd met een handicap is van alle tijden en het is goed om te lezen dat haar ouders alles doen om haar een volledig leven te geven. Er wordt niet zielig gedaan, daar heeft ze niets aan, ze wordt opgebeurd.
Heel begrijpelijk dat dit boek toentertijd heel populair was.