Mooi tijdsbeeld uit jaren '50

Dit meisjesboek uit de jaren '50-'60 is het vervolg op Vogeltje. Daarin stat hoe het meisje Erna Hoogland (bijnaam Vogeltje) kinderverlamming krijgt en dit overleeft, maar wel verlamd blijft aan haar benen. In het vervolg is Erna 18 jaar en slaagt ze met veel succes voor de Kunstacademie. Ze heeft een fijn leven, ondanks haar handicap: leuke vriendenkring, fijne familie en een mooie toekomst als illustratrice van kinderboeken. Ze draagt intussen beugels aan haar benen zodat ze met behulp van stokken enigszins kan lopen.
Een speciale vriend van Erna is Paul de Winter, een begenadigd schilder. Hij kan goed met Erna opschieten, ze zijn verwante kunstenaars en hij, eenzame man, voelt zich fijn binnen de hechte familie van Erna. Daarnaast is hij ook een gevoelig mens en de groeiende genegenheid voor Erna voelt hij aan als medelijden en dat mag hij haar niet aandoen. Hij wordt betoverd door de kennismaking met haar jongere zusje Riet, een vrolijk, vlinderachtig jong meisje en hij vraagt haar ten huwelijk. Erna is verbijsterd en zinkt weg in een depressie. In haar wanhoop gaat ze uiteindelijk naar de kapelaan uit haar jeugd die haar toen geholpen heeft. Hij overtuigt haar om hem te helpen bij een project voor verwaarloosde kinderen uit de Amsterdamse binnenstad. Erna krabbelt langzaamaan weer wat op en krijgt weer plezier in het leven. *Spoiler alert*: haar zus Riet raakt in verwachting en is daar dolblij mee maar bij de bevalling gaat het mis en overlijdt ze. Erna neemt onmiddellijk de taak op zich om voor het pasgeboren baby'tje te zorgen. Anderhalf jaar later voelt Erna zich goed in haar rol, ze runt met hup het huishouden van Paul en verzorgt haar kleine nichtje. Paul is ook wat opgekrabbeld en kan genieten van zijn dochtertje. Op een middag vraagt hij Erna ten huwelijk.
Uiteraard is dit boek echt van vroeger, jongeren van deze tijd zullen er heel weinig in herkennen, maar in die tijd was het een mooi boek. De omgang met iemand met een handicap wordt verrassend goed beschreven: Erna wordt niet beschouwd als een zielig geval, maar iedereen stimuleert haar om ondanks haar handicap een volledig leven te hebben.