Betere uitwerking

De bewoners van Terram zijn opgegroeid met verhalen over de Kosmosdraak, de god van het universum. Ooit stuurde hij draken om de wereld te creëren en te beschermen. Honderden jaren geleden ging het mis en werd het portaal naar het dodenrijk geopend. Uiteindelijk wisten de draken hem weer te sluiten, maar de duisternis had flinke schade aangericht. Nu de Aardedraken bijna uitgestorven zijn, is alle hoop gevestigd op Nepheda, de laatste Aardedraak.

In Helende Bladeren geschreven door Claudia Boon volgen we verschillende personages. Zo volg je Eilika die graag op avontuur wil. Als Eilika op een dag een drakenei vindt verandert haar hele leven en wil ze alles eraan doen om het drakenei uit te laten komen. Daarnaast volg je ook Solix. Solix wordt in het land een heilige genoemd omdat hij aardedrakenmagie heeft. Zijn taak is om de laatste aardedraak Nepheda te beschermen. Solix gelooft niet in zijn krachten en Nepheda is stervende. Samen met zijn vrienden Luceo en Clara gaan ze opzoek naar een oplossing. Kan hij Nepheda redden? Ook lees je vanuit het perspectief van Aster. Zij kan zich haar ouders en haar geboorteland niet herinneren en heeft een magie die ze aan niemand mag laten zien. Maar is het wel slim om haar magie verborgen te houden? Deze drie perspectieven zijn leuk om over te lezen. Doordat ze alle drie een verschillende reis volgen blijft het verhaal interessant. Verder lees je ook nog vanuit twee andere perspectieven en komen een aantal andere personages in het verhaal voor. Echter zit er weinig karakterontwikkeling in het verhaal en weinig informatie over de verschillende personages.

De personages komen vrij kinderlijk over. De manier hoe ze met elkaar praten maar ook hun gedrag en hun acties. Ook krijgen ze snel een band met elkaar terwijl ze elkaar amper kennen. Dit ging voor mij gevoel iets te snel.

Het idee van Helende Bladeren is interessant en waar je veel over wilt weten. Draken die een wereld hebben gecreëerd klinkt tof. Je hebt voorin een map zitten waar je af en toe terug kunt bladeren om te kijken waar de steden precies liggen. Tijdens het lezen heb je alleen weinig idee hoe de wereld, de steden en de omgeving er uit ziet. Voor een fantasie boek wordt dit weinig omschreven en vind ik persoonlijk een enorme tegenvaller. Hierdoor kreeg ik geen beeld van de wereld. Ook wordt er niet uitgelegd wat er is gebeurd met de verschillende steden. Daarnaast komen er verschillende monsters in het verhaal voor en ook hier mist uitleg en informatie. Wat zijn deze monsters, hoe zijn ze bestaan en waarom mogen ze de mensen niet? Door het hele verhaal heen blijf je met deze vragen zitten.

Door de korte hoofdstukken en de simpele omschrijving van het plot heb je het boek zo uit. Ook gebeuren er veel gebeurtenissen achter elkaar wat soms té veel is. Het gebeurt snel en het is ook zo weer voorbij. Jammer, want sommige gebeurtenissen hadden een spannende draai aan het verhaal kunnen worden gegeven.

De schrijfstijl van Claudia Boon is niet mijn smaak. Er zitten veel korte zinnen in het verhaal en de schrijfstijl is vrij simpel. Sommige zullen dit juist prettig vinden om te lezen. Daarnaast leest het boek meer weg als een jeugd boek dan een YA-Fantasie. Hopelijk leer je in het tweede deel van het verhaal de personages beter kennen en zit er meer wereldopbouw in. Ondanks alles is Helende Bladeren een interessant verhaal wat veel lezers leuk zullen gaan vinden.