Innerlijke gevechten op een afgezonderd eiland.

De Sara Zomer in dit boek is getrouwd met Karel van Bohemen. Samen schrijven ze columns over hun gezinsleven, die door honderdduizenden mensen wordt gelezen. Een succesvol leven, zo lijkt het, maar haar relatie met Karel loopt niet lekker: te veel drank, depressies, te weinig oprechte aandacht, jaloezie over Sara’s succes als schrijfster, buitenechtelijke verhoudingen. Na een nachtelijke woede uitbarsting besluit Sara bij Karel weg te gaan. Haar man en haar puberkinderen keren zich tegen haar. Vriendinnen laten haar in de steek. Van haar ouders krijgt ze geen steun.

Op aanraden van een vriendin besluit Sara een “life-changing” retraite te boeken. Zij geeft zich met een bont gezelschap lotgenoten over aan rollenspellen, familie opstellingen, aanraakoefeningen, liggend in een kist je eigen dood voorstellen, uitbundig dansen, het uitschreeuwen van woede, frustratie, schaamte en verdriet, en oefenen in vergeving. Iedere deelnemer heeft zijn of haar eigen verhaal. De spanningen lopen hoog op. Tussen de hoofdpersonen ontstaat een sterke onderlinge band. Na de retraite is iedereen weer op zichzelf terug geworpen.

Saskia Noort schrijft vlot en goed, maar probeert haar boek op een voor mijn smaak wat grove en onnodige manier opwindend te maken. De seksscenes zijn soms “functioneel” maar er vaker met de haren bijgesleept. Of de schrijfster zelf iets heeft met retraites wordt niet duidelijk. Enerzijds laat zij zien wat een retraite met mensen kan doen en hoe mensen er bevrijd kunnen worden van demonen uit het verleden. Anderzijds legt ze haar personen uitspraken in de mond waarin afkeer uitspreekt over “spiritueel geneuzel en vage praat waar niemand in gelooft”.

Tijdens het lezen kwam geregeld een Déja Vu gevoel naar boven. Eerder las ik het boek “In retraite” van Carla de Jong, dat ik net wat spannender vond.