Ambitieuze jonge generatie ruikt aan wereldpolitiek

Opnieuw is Ken Follett bij zijn oude stiel gebleven. De auteur heeft ditmaal een punt gezet achter Kou uit het oosten. Het laatste deel van een trilogie die deze keer ingaat op verschillende familie-ontwikkelingen in de jaren 60. Een terugblik op de wapenwedloop tussen het ‘vrije’ westen en dictatoriale Oost-Europa.

Na de Tweede Wereldoorlog worden de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie bestuurd door leiders die elkaar willen imponeren met een nucleaire overmacht. Follett schetst in dit boek hoe het leven van jonge ambtenaren hierdoor in een stroomversnelling wordt gebracht. Deze succesvolle jongeren bevinden zich in het centrum van moderne geschiedenis, vastbesloten om hun wereld iets te verbeteren. Ze ervaren hoe John F. Kennedy eind jaren 60 Amerika regeert. Resultaten die met argusogen worden gevolgd door topambtenaren van de Russische president Chroesjstov.
Maar de meest in het oog springende hoofdpersoon is toch wel de zwarte Amerikaan George Jakes uit Atlanta. De rechtsongelijkheid tussen landgenoten met een verschillende huidskleur zal zijn hele leven beïnvloeden. Als kind merkt George op dat er busstoelen voor blanke en zwarte reizigers zijn. Uit protest reizen student Jakes en andere kleurlingen mijlenver op de stoelen van witte landgenoten. Het wordt hun bijna fataal als racisten de protesttour verstoren met een brandbom.  Maar Jakes zet door. Als zwarte ambtenaar fungeert hij zelfs als contactpersoon tussen de Kennedy’s en de activist Martin Luther King. Zijn hele politieke carrière zal hij wijden aan het opheffen van de ongelijke kansen voor zwarte Amerikanen.

Kou uit het oosten blijft zeker niet hangen in Amerika. Ook de ondergang van het communistische Rusland en de daarbij behorende Oost-Europese lidstaten komt ruim aan bod. Burgers ruiken hun kansen nadat ze jarenlang de soms verschrikkelijke dictatuur hebben ondergaan. Topadviseur Dimka moet schipperen tussen Russische presidenten en zijn rebellerende zus Tanja. Terwijl bij hem de atoomgeheimen door de vingers glijden, steunt zij de ondergrondse pers. Tanja registreert het leed van de gewone, kritische Rus. Heel langzaam sijpelt dat besef ook bij haar broer naar binnen. Maar hij heeft hogere belangen te dienen. Tanja is niet de enige vrouw in Dimka’s leven. De mooie Nina wordt zwanger van Dimka, die vervolgens weer zijn hart verliest aan de intelligente Natalja. En zo probeert Follett via allerlei amoureuze avonturen de aandacht van de lezer vast te houden.

Geschiedenis is niet saai. Zeker niet als wereldleiders worden beschreven als bijzondere mensen, met hun typische zwakheden. Follett laat een selecte groep jongeren in zo’n omgeving helemaal tot bloei komen. Heel menselijk, heel herkenbaar. Kou uit het oosten is geen meesterlijk slot van een, tot dusver, succesvolle trilogie geworden. Niet slecht, maar zeker niet zo ambitieus als het leven van de beschreven hoofdrolspelers.