Heel lastig

Heel lastig, dit boek. Slachthuis vijf viel op door het voortdurende gebruik van het stopzinnetje 'Zo gaat dat' ('So it goes'; een criticus had afgevinkt en kwam op een totaal van 105!) In dit boek, waarin Vonnegut zogenaamd korte metten maakt met zijn verleden, doet hij hetzelfde trucje weer, maar dan met 'Enzovoort' ('And so on') Deze keer heb ik zelf afgevinkt en kwam op 57. Ook niet gek. Je kan een boek niet afrekenen op zoiets, maar toch...
Het boek is een soort potpourri. Kurt neemt af en toe de vrijheid om te zeggen dat ie als schrijver kan doen wat ie wil, op het hinderlijke af. Zelf heeft hij trouwens een keer over dit werk gezegd dat het 'a piece of shit' was. Voor reclamedoeleinden wellicht. Hoe dan ook, het boek heeft zeker zijn momenten, los van de infantiele tekeningetjes over niets. Kijk:

'Dat was de voornaamste reden waarom de mensen (...) er zo lang voor nodig hadden eer ze enige geestelijke gestoordheid in iemand bespeurden. Ze beeldden zich in dat niemand van dag tot dag veel veranderde. Hun verbeelding was een soort vliegwiel aan de gammele machinerie van de verschrikkelijke waarheid.'