Scholierenkost? Of niet?

Tot nu toe - maar ik ben pas op pagina 13 hoor - doet dit wereldberoemde werkje wat denken aan 'Zeven jongens en 'n ouwe schuit', een schelmenverhaal uit 1905. Ook heel beroemd trouwens (in Nederland).

Waarom al die ophef over dit boek? Zijn de flauwe pagina's die nu voor me liggen slechts de aanloop naar een zinderend werk? Dat moet haast wel, want een Nobelprijs (voor je oeuvre dan) krijg je niet zomaar toegeworpen (toch?)
En ja - ik ben intussen een heel end verder - het wordt warempel al heel wat aardiger, hoewel er vele vragen zijn die me dwars zitten: waarom gaat die ene jongen toch steeds op zijn hoofd staan? En ook: waar is toch dat vliegtuig gebleven dat brandend neerstortte met piloot en al? En wat deden die twintig tot dertig jongens die elkaar niet kenden (op het koor na) in de leeftijd van vijf tot twaalf zonder begeleider in dat vliegtuig? En hoe kwamen ze er ongeschonden uit? En zo ver uit elkaar ook nog... en nog honderd vragen, maar misschien is dat gewoon de vrijheid van Golding: dat hij zich niet bekommert over zulke trivialiteitjes.
Toch is het hele verhaal - inmiddels ben ik op pagina 49 - tot nu toe niet meer dan een jongensboek, al wordt de sfeer wel wat grimmiger...

Dan, geen idee waar het gebeurde, is het anders. Het is plots toch geen jongensboek meer. Stiekem is het ineens toch een spannend boek geworden.
Maar wat uiteindelijk alles meer dan goed maakt (spoiler!) is de laatste zin die als waarachtige apotheose twee magische woorden bevat: 'keurige kruiser' ('trim cruiser'). Ineens is daarmee een betekenisvol boek ontstaan.