Lezersrecensie
Gebukt onder homoseksualiteit in New York 100 jaar geleden
Cover: Iemand staat met zijn rug naar de camera voor een oud gebouw dat geflankeerd wordt door eveneens ouderwetse straatlantaarns in een straat met kasseien. Wel mooi en ietwat geheimzinnig.
Ingeborg van't Pad Bosch is een psychologe wat wel blijkt uit de psychologische diepgang. Die werd al aangekondigd in de quote op de achterkant 'Als je altijd een masker hebt gedragen, kan je dan nog worden wie je bent?'
De verhaallijn blijkt zich helemaal niet te ontwikkelen zoals ik verwachttte. Ik had een korte inleiding verwacht over Christiaan en dan verder met het geheim en de waarheid die pas twee generaties later boven tafel komt. Ondertussen zit ik al 150 bladzijden te lezen over een homo die met zichzelf in de knoop ligt in een tijd dat openlijke homofilie strafbaar was.
Enkele storende spellingsfouten duiden erop dat de verzorging van het boek niet optimaal is.
De karakters evolueren in de tijd, het feit dat het boek over vele jaren loopt werkt dat mooi in de hand. De schrijfster krijgt letterlijk de tijd om de inwerking van de tijd op de karakters in detail te beschrijven. Sluimerende kenmerken worden eeerst veel prominenter en alles wordt dan weer afgevlakt naar het levenseinde toe. Ook de invloed van de locatie, New York en Eindhoven, op de karkaters wordt mooi in de verf gezet.
Geen enkel van deze personages spreekt me echt aan, ze zijn allemaal veel te achterbaks en/of huldigen principes die recht tegen de mijne ingaan. De enige die ik wel kan waarderen, ondanks dat hij toch wel erg negatief is neergezet, is de advocaat Glatzmayer, voor zijn eerlijkheid en standvastigheid.
De schrijfstijl past bij het verhaal. Direct, confronterend, verhullend, nooit alles tonend Het gaat ook erg snel, 100 jaar in 300 bladzijden. De schrijfster slaagt er wonderwel in om de tijdsgeest perfect weer te geven, als lezer leef je mee in de omstandigheden van toen.
De plot, die ik ervaar als langdradig, diep-psychologis en herhalend, is niet direct mijn kopje thee. Het dan weer wel interessante einde was totaal onverwacht. Doordat het onderwerp me niet ligt en ik totaal andere verwachtingen had, heb ik het boek in meerdere keren moeten lezen. Tijdens het lezen hield het wel mijn aandacht vast.
De schrijfstijl past heel goed bij de periode 100 jaar geleden, dat zorgt dat het toch vlot leesbaar is en dat ik me in de sfeer kon inleven. Ik heb geen last ondervonden met de leesbaarheid of van moeilijke woorden.
Dit is zeker geen typisch Nederlandse roman, in de eerste plaats al omdat het grotendeels in New York speelt. Cruciale momenten in Eindhoven hadden ook in Vlaanderen kunnen spelen. De gebeurtenissen zijn meer tijdsgebonden dan plaatsgebonden, het onderwerp universeel.
Ik heb nog geen enkel gelijkaardig boek gelezen, voor mij is het uniek. De manier waarop de homoseksualeit een eeuw geleden werd gezien en hoe er werd mee omgegaan door de omgegeving en de homo zelf.
Kroniek van een erfeni is de debuutroman van Ingeborg van ’t Pad Bosch en is deels biografisch.
Ingeborg van't Pad Bosch is een psychologe wat wel blijkt uit de psychologische diepgang. Die werd al aangekondigd in de quote op de achterkant 'Als je altijd een masker hebt gedragen, kan je dan nog worden wie je bent?'
De verhaallijn blijkt zich helemaal niet te ontwikkelen zoals ik verwachttte. Ik had een korte inleiding verwacht over Christiaan en dan verder met het geheim en de waarheid die pas twee generaties later boven tafel komt. Ondertussen zit ik al 150 bladzijden te lezen over een homo die met zichzelf in de knoop ligt in een tijd dat openlijke homofilie strafbaar was.
Enkele storende spellingsfouten duiden erop dat de verzorging van het boek niet optimaal is.
De karakters evolueren in de tijd, het feit dat het boek over vele jaren loopt werkt dat mooi in de hand. De schrijfster krijgt letterlijk de tijd om de inwerking van de tijd op de karakters in detail te beschrijven. Sluimerende kenmerken worden eeerst veel prominenter en alles wordt dan weer afgevlakt naar het levenseinde toe. Ook de invloed van de locatie, New York en Eindhoven, op de karkaters wordt mooi in de verf gezet.
Geen enkel van deze personages spreekt me echt aan, ze zijn allemaal veel te achterbaks en/of huldigen principes die recht tegen de mijne ingaan. De enige die ik wel kan waarderen, ondanks dat hij toch wel erg negatief is neergezet, is de advocaat Glatzmayer, voor zijn eerlijkheid en standvastigheid.
De schrijfstijl past bij het verhaal. Direct, confronterend, verhullend, nooit alles tonend Het gaat ook erg snel, 100 jaar in 300 bladzijden. De schrijfster slaagt er wonderwel in om de tijdsgeest perfect weer te geven, als lezer leef je mee in de omstandigheden van toen.
De plot, die ik ervaar als langdradig, diep-psychologis en herhalend, is niet direct mijn kopje thee. Het dan weer wel interessante einde was totaal onverwacht. Doordat het onderwerp me niet ligt en ik totaal andere verwachtingen had, heb ik het boek in meerdere keren moeten lezen. Tijdens het lezen hield het wel mijn aandacht vast.
De schrijfstijl past heel goed bij de periode 100 jaar geleden, dat zorgt dat het toch vlot leesbaar is en dat ik me in de sfeer kon inleven. Ik heb geen last ondervonden met de leesbaarheid of van moeilijke woorden.
Dit is zeker geen typisch Nederlandse roman, in de eerste plaats al omdat het grotendeels in New York speelt. Cruciale momenten in Eindhoven hadden ook in Vlaanderen kunnen spelen. De gebeurtenissen zijn meer tijdsgebonden dan plaatsgebonden, het onderwerp universeel.
Ik heb nog geen enkel gelijkaardig boek gelezen, voor mij is het uniek. De manier waarop de homoseksualeit een eeuw geleden werd gezien en hoe er werd mee omgegaan door de omgegeving en de homo zelf.
Kroniek van een erfeni is de debuutroman van Ingeborg van ’t Pad Bosch en is deels biografisch.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Tommy Verhaegen
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
