Een climax die het belang van de 5 vorige delen benadrukt

De grote finale die heel wat minder 'groots' is dan gebruikelijk. Groots in de zin van de massaslachting die er moet aan vooraf gaan, een enorme vechtpartij waar de goeden kansloos zijn tegen de slechten en dan komt de held om in een ultiem duel alles op te lossen.
Dat is hier slechts gedeeltelijk het geval. Maryson legt veel meer de nadruk op de psychologie van het eindduel. Eigenlijjk is de climax een anticlimax omdat wat telt het verhaal dat er aan voorafgaat is.
Alle draden komen samen maar de belangrijkste akties vonden plaats in de vorige delen en die bepalen de uitkomst van het ultieme duel. Dat is in deze context ook veel realistischer en verhoogt de waarde van de vijf vorige delen.
De nadruk wordt gelegd op de prijs die D'Anjel moet betalen, niet op het heldenfeest.
Een fijne toegift is het lange nawoord waarin een overzicht wordt gegeven van de toekomst van alle overlevenden van de queeste en het gevecht tegen de duistere. Altijd leuk om niet met dat soort vragen te blijven zitten en het laat toe om afscheid te nemen van de personages die je gedurende 6 flinke boeken zo goed leerde kennen. Al beperkt het voor de schrijver wel de mogelijkheden om er nog een vervolg aan te breien natuurlijk.