Ik heb een glas

Normaliter ben ik van de jeugdliteratuur. Dat is mijn passie, niet alleen beroepshalve. Zo af en toe duikt er een boek op dat misschien ook voor de jeugd is, maar eigenlijk zonder leeftijdsbegrenzing. Van acht tot tachtig schrijft Charlie Mackesy in het voorwoord. Dit boek is een pareltje. Wellicht niet geschikt om van A naar Z te gaan, maar zorgvuldig te proeven van de verwoorde gedachten en te genieten van de ogenschijnlijk eenvoudige maar veelzeggende inktillustraties, wisselend in kleur en zwart-wit. Er is een veelvoud aan beklijvende teksten en tekeningen. Je hebt toch altijd een favoriet. Ergens halverwege, gelukkig zijn de bladzijden niet genummerd, staat de tekst die wij zelf vaak gebruiken over een halfvol of halfleeg glas. Het bijschrift is fantastisch en mag eigenlijk niet in een korte beoordeling verklapt worden. Alhoewel de kritische lezer het alvast heeft gezien. Even wat ruimte vrijgemaakt op de boekenplank der ontroerende verhalen, want het boek over de jongen , de mol, de vos en het paard krijgt een plekje tussen die werken. We zijn inmiddels al aan de tiende druk toe en het is pas sinds maart in de boekhandel. Dat is toch een gunstig teken in de tijd van sombere verhalen over de leesbereidheid van de jongeren. Gelukkig geldt dat nog minder voor de basisschoolleeftijd en word ik gelukkig als de oudste kleinzoon meedoet aan de voorleeswedstrijd in groep 5. Laten wij hopen dat dit boek ook bij jongeren een plekje vindt en niet alleen bij belezen ouderen. Denk dat ik het maar aan mijn kleinzoon voorlees.Hoe eerder, hoe beter , als je er zelf maar gelukkig van wordt zou de mol zeggen. Maximale score.