Ontroerend portret van een eenzame jongen

Er zijn boeken afgeschreven omdat ze qua taal niet bijzonder zijn. Vaak bijv. Boeken van Carry Slee. Vooral recensenten hebben er een handje van deze boeken als matig leesvoer weg te zetten. Dat geldt eigenlijk ook voor dit boek, ik meen uit 2000 of 2001. De gulden komt er nog in voor. Ik heb dit boek de afgelopen 17 jaar aan brugklasleerlingen voorgelezen. Ik vind het namelijk een indrukwekkend boek in eenvoudige stijl. Jelle heeft een aan alchohol verslaafde vader die gewelddadig wordt met een slok op. Moeder vlucht naar een zus van haar, tante Toke. Als er een nieuw meisje komt wonen in de buurt en op school komt bij Jelle, verandert zijn leven ingrijpend. Een ontroerend portret van een ogenschijnlijk rebelse en opstandige puber die weinig gevoel en emoties heeft. Achter die façade blijkt een heel andere knul schuil te gaan. Het enigszins open eind zal voor sommigen licht teleurstellend zijn, maar dan moet je maar twee pagina's teruglezen met een van de mooiste metaforen die ik ooit las, waarbij een vers laagje sneeuw vergeleken wordt met de vader- zoonrelatie. Prachtig. Ondanks de gedateerdheid qua tijd toch aanbevolen, want het hoofdthema is universeel.